Henk Jurriaans obiit

Henk Jurriaans, de stille kracht achter Marte Röling, is gister overleden, vlak voor zijn 65e verjaardag.

Toen het Harmoniecomplex de wimpel kreeg, ben ik eens bij ze op bezoek geweest, in Uithuizen. Stel je een gigantische Groninger boerderij voor, met op het erf onder andere terreinwagens en een starfighter. In de schuur meerdere projecten van Röling en haar partners, onder andere de wimpel. Ook is er, een beetje verloren in dat immense atelier, een open bibliotheek met een zitje.

Vagelijk wist ik dat er enkele legenden om Jurriaans heen zweefden, maar van de kapsonus of curieuze toestanden die je dan misschien verwacht, was hoegenaamd geen sprake. Het was gewoon een hele aardige kerel, in zijn met polyester besmeurde overall. Die vooral Röling het woord liet doen. Volgens Röling fungeerde hij als haar constructeur, haar technische man. Dat was de rolverdeling, zonder hem zou ze veel minder kunnen.

Röling en hij schuurden op dat moment van ’s morgens acht tot ’s avonds half twaalf aan dat beeld, vertelden ze. De twee huisgenotes lieten zich ook nog even zien. We dronken grote mokken koffie, en Röling bood me nog een sigaar aan, die ik beleefd heb afgeslagen.

Bij de onthulling van de wimpel, in juni 1999, ben ik niet geweest, maar ik zag ze er anderhalf, twee jaar later wel weer even bij terug. Want de wimpel was dankzij een storm iets uit het lood geslagen en moest eerst gespalkt om daarna met gelijkgekleurde polyester bij de voet te worden verdikt. Bivakkeerde het hele stel met een camper op het Harmonieplein. De rolverdeling bleef dezelfde: Röling extravert en bijna brutaal optimistisch, het boegbeeld en de matrone van de familiegroep. Jurriaans ingetogen, stug doorwerkend, dienend.

Vanmiddag las ik in Het Parool dat hij overleden is, en door dat bericht komen de ouwe verhalen ook weer boven. Over zijn wekenlang naakt poseren als levend kunstwerk in het Stedelijk Museum, medio jaren zeventig, over zijn achtergrond als psychotherapeut en guru van de ‘gekte-sekte’, over zijn uitlatingen die nu helemaal niet meer kunnen, en over zijn harem. De harem waar je als burgermannetje misschien hele wilde fantasiën over hebben kunt, maar die er in Uithuizen maar verdomd gewoontjes uitzag.