Very Important Bloggers

“We vragen hen bepaalde evementen te bespreken en gaan er wel voor zorgen dat het leuke verhalen worden”, zei RUG-onderwijsvoorlichter Martin Althof vorige week over het het initiatief om Groningen als studiestad te promoten met een tiental studenten-weblogs.Inmiddels is de werving begonnen. Gezocht worden RUG- en Hanzestudenten die met het oog op studiestadkiezers al bloggend verslag willen doen van hun belevenissen. En omdat ze een digitale camera en regelmatig vrijkaartjes zullen krijgen voor allerlei evenementen, zijn deze studenten alvast tot Very Important Bloggers of VIB’s gebombardeerd.

De uitlating van Althof deed vermoeden dat de VIB’s niet helemaal vrij zijn bij het schrijven van hun blogs, en er voornamelijk hoera-verhalen van ze worden verwacht. Nu heerst er in het bloggerswereldje een gigantische weerzin tegen marketing-praatjes. Negatieve reacties en antiblog tot blogreclame hielpen al campagnes om zeep, bestaat dan ook hier niet het risico, dat sturing het tegendeel oplevert van wat men wil?

Karel Jan Alsem, marketingdeskundige bij economie, vindt het middel van de studentenweblogs op zich “origineel”: “Het is een leuke, interactieve manier om aandacht te geven aan het studentenleven in Groningen”, zegt hij. “Scholieren vormen een ongelooflijk lastige en kritische doelgroep, die nauwelijks nog kranten leest. Dus moet je die op een andere manier zien te bereiken.”
Maar ook Alsem toont zich huiverig voor regie: “Om geloofwaardig te blijven, moet je niet inhoudelijk willen sturen. Het is essentieel dat je de webloggers vrijlaat, en ze mogen schrijven over iets wat in hun ogen niet klopt, zoals de kamernood. Dat maakt de boodschap alleen maar sterker.”

Het idee voor de studentenblogs komt van communicatiebureau Open, in opdracht van het Groninger Promotie Overleg, dat een onderwijspoot heeft waarin stad, RUG en Hanze participeren. Woordvoerder van Open is Perry ten Hoor. Hij bezweert dat er geen sprake van sturing zal zijn, wel van grenzen en suggestie. “Wat ze schrijven is aan hunzelf”, zegt hij over de VIB’s. “In principe hebben ze de vrijheid om te schrijven wat ze willen. Dat mag best kritisch zijn. Als het maar gaat over hun beleving van studie en stad, en als scholieren zich er maar in kunnen herkennen. Dat hoeft niet neutraal, daar mag best emotie in zitten, het moet juist kleurrijk zijn.”

Uitgesproken meningen zijn dus welkom. “Maar”, waarschuwt Ten Hoor, “er is wel een grens. Bij racistische praat houdt het op. Discriminatie en opruiïng willen we niet – het moet geen platform voor extreme uitingen worden.” Voor de grensbewaking bestaat er een redactie, die regelmatig met de VIB’s om de tafel zit, en ze dan ook suggesties doet: “Goh, zou je hier of daar aandacht aan willen besteden? Als je het niks vindt, moet je dat zeggen.”

Bang dat negatieve blog tot blogreclame ook zijn campagne naar de ratsmodee zal helpen, is Ten Hoor niet. Volgens hem gaat de vergelijking zelfs mank. “Er is een groot verschil, want die mislukte campagnes gingen over commerciële producten. En dat is hier niet zo. Hier gaat om de stad en de studie waar de mensen zelf bewust voor kozen. Dat is geen product als een stofzuiger waar je niet achter staat.”

De eerste sollicitatiebrieven voor de betrekking van VIB zijn nu binnen. Bij de selectie wordt gestreefd naar een representatieve doorsnee van de Groninger studentenbevolking. Half december begint de campagne met landelijke radiospotjes, die scholieren op een ‘teasende’ manier attendeert op de website met alle VIB-blogs.