Folkie

Deed van de week een testje, ‘What Kind of Sixties Persons are You?‘, dat ik aantrof bij een collega. En uit dat testje kwam, dat ik een folkie was. Vooruit dan maar weer. Om het te vieren gelijk maar eens mijn gebookmarkte folkpagina’s doorgelopen – in een jaar tijd zijn er alweer een boel links dood – en besloten er een muziekprogrammaatje van te maken.

We beginnen maar eens met Angustia, een deun van het Zuid-Hollandse folktrio Zagiacc.

Het zou bijna een kerstlied kunnen zijn. Virgin Mary van Roger McGuinn is dat zeker. Het gaat om een oude spiritual, opgepikt in Chicago, en vertolkt in de stijl van Lead Belly.

Naar Chicago gingen misschien ook wel de mannen die op een Liverpool Liner een beetje dubbelzinnig zaten te zingen over Sally Brown – hier als moppie van Sweeneys Men‘.

Een beetje jazzy ‘Polonaise‘ van de Deense groep Baltinget. (Polonaise is hier trouwens iets anders dan het toppunt van Hollandse feestvreugde.)

Gelijk maar een ander dansje eroverheen, iets Musetterigs van Ashbrook & Oorts, dat helaas nogal abrupt eindigt (een gewaarschuwd mens telt voor twee).

Een korte Duitse versie op een Bretonse melodie van de ravenballade. Helemaal gemist, dit ding van de Spielleut, toen ik vorig jaar een paginaatje over de Engelse versie van die ballade maakte.

Iets opbeurenders nu, het thema van Pippi Langkous, door de Duitse gitarist Thomas Leeb.

Te Haarlem in den Houte – Wè-nun Henk. Omdat veel woorden in ouwe liedteksten een totaal andere lading hebben gekregen, werken ze nogal gauw op de lachspieren der nazaten. In dit geval neutraliseert het serieuze arrangement zo’n reflex.