Narda

Ik moet gissen hoe oud ik was toen ze bij mijn vader op kantoor kwam. Maar als ik dat doe, dan denk ik dat ik elf was. De plomp gebouwde, zich enigszins onbehouwen gedragende en doorrookt lachende Narda was lesbisch, vernamen we spoedig. Ik geloof ook niet dat ze daar een groot geheim van maakte, al was het dan nog maar 1966, bij benadering. Ze gaf aanleiding tot veel fantasieën en speculaties, dat weet ik nog wel.

Hoe goedlachs ook, ze was spannend. Wat mede kwam doordat ze met haar vriendin heel eenzaam bij de Paradijsschut woonde, in een oud boerenhuis. Op een keer kwam daar in het holst van de nacht een ouwe kerel met zijn auto aan. Hij richtte zijn koplampen op hun vensters en stapte uit. Narda bedacht zich niet, pakte het dubbelloops jachtgeweer van de wand, stopte er twee hagelpatronen in, ontgrendelde de deur, stapte naar buiten en richtte haar wapen op de ongenode gast. Die niet wist hoe snel hij weer in de auto zat. En die wegscheurde, om nooit meer weerom te komen.

Dankzij Narda kreeg ik respect voor lesbiënnes. Maar meer voor de butches dan de femmes, ben ik bang.