Een promotie met pomp, statie en vleesvee

Er stonden twee koetsewagens voor het Academiegebouw. Even dacht ik dat het College van Bestuur zich vanwege de exorbitante benzineprijzen genoodzaakt had gevoeld om de dienstbolides af te schaffen, maar het begeleidende gezelschap bleek in afwachting van een promovendus, en zat met de prangende vraag hoe lang zo’n promotieplechtigheid duurt.

Op de bok stalhouder Kuipers van de Friesestraatweg. De meneer links bleek de koetsen te hebben gehuurd om zijn vriend de promovendus te verrassen. Aardige man, die meneer. Met het noemen van zijn naam ging me een lichtje op. Hij bleek inderdaad de Kor Buist die op zijn eigen ‘landgoed’ in Noordlaren begraven wil worden, wat van de gemeente Haren helemaal niet mag. De zaak sleept al twee jaar en ligt nu bij Gedeputeerde Staten, die haar vandaag of morgen terugverwijst naar de gemeente Haren.

Het duurde nogal voordat de promovendus zich vertoonde en Buist zette uiteen dat hij niet zozeer een landgoed bezat, als wel drie boerderijen. Maar, wist ik, hij was toch die hele grote schildersbaas? Ja, dat was hij ook. Hij wees op de UB. Die was nog door zijn bedrijf opgeschilderd. Maar tegenwoordig zat hij meer op afstand van die schildersonderneming, hij was nu veel meer boer en hield enige honderden koeien. Vleesvee?, ried ik. Ja, Limousins. Ze liepen in allerlei natuurgebieden rond. Tegenwoordig werden ze vlakbij de stad geslacht, omdat hij het gesleep naar slachterijen in het zuiden beu was.

Daar kwam eindelijk de dolgelukkige promovendus aan met zijn pasverworven bul. Deze vennootschapsjurist was al RUG-hoogleraar, maar nog steeds meester. Met het succesvol verdedigen van zijn proefschrift is dat nu dan meester-doctor.

Het promotiepubliek zwaaide de koetsen allerhartelijkst uit. Via de woonst van de professor-meester-doctor ging het gezelschap naar de promotiepartij in restaurant De Twee Provinciën waar het vanavond en vannacht vast nog lang onrustig blijft.

Intussen heeft uw scribent natuurlijk gauw even op die aardige meneer Buist gegoogeld. En inderdaad is hij mega-rundveehouder. Lees hier maar eens:

“Met 1.200 ha en ruim 600 stuks Limousin vee verdeeld over drie bedrijven is Kor Buist de grootste natuurboer van Nederland en tevens de grootste biologische vleeshouder.“

Dat vee van Buist loopt vooral in de Eelder- en Peizermaden, een van mijn lievelingsgebieden. Met het oog op waterberging en nieuwe natuur koopt de overheid dat hele gebied stukje bij beetje op, “en sluist het door naar Natuurmonumenten, die het vervolgens in erfpacht uitgeeft aan Buist.”

Afgezien van 20 hectare heeft Buist geen grond in eigendom. Een interessante opmerking in het licht van het voorgaande logje:

“Buist meent, dat zijn werkwijze een veel zakelijker aanpak mogelijk maakt, dan wanneer Natuurmonumenten het zelf zou doen.“

Voor de liefhebbers van een mals biologisch runderlapje uit de Peizerma: het vlees van Buist zijn puike koeien ligt te koop bij slagerij De Groene Weg.