Voetbal was weer eens oorlog

Kwartier voor het einde: tien gele kaarten, mooi gelijk verdeeld, waarvan twee ook nog gepromoveerd tot rood.

Kansje voor Nederland. Ligt er weer een Portugees. Het loopt volledig uit de hand. Trap op de achillespezen van Van Persie. Tjongejongejonge, moeie kijke! Het wordt een schop- en matpartij.

Dertien minuten nog. Deco rood. Dag Deco, ciao. Hoe dom kan je zijn. Mooie voetballer en dan nu. Evenaring kaartenrecord wk-wedstrijden.

Elf minuten nog. Kuijt verprutst wereldkans. Je moet eromheen,  je moet niet schieten, jongen, je moet kappen, dan ben je erlangs.

Acht minuten voor tijd. Wat is dit voor avond? Geen leuke avond. Heb het gevoel dat het gewoon niet gaat gebeuren.

Zes minuten officieel nog. Er gaat echt wel wat bijkomen hoor, er gaat echt wel wat bijkomen.

Vijf minuten nog. Mijn geloof staat fier overeind, maar zo langzamerhand word ik een beetje uitgelachen.

Het laatste restje geloof lijkt uit het hoofd van mijn sympathieke collega te zijn weggevloeid.

Het spel gaat nog verder, gaat nog steeds verder, er kunnen nog een paar minuutjes bijkomen.

88-ste minuut, en eh, ja, toe maar.

Het schot gaat hoog over. jammer, we zijn eruit. Wat een kans voor Kuyt, hij komt 3 centimer te kort.

Extra tijd 6 minuten.

Nog een minuut of 4.

De tijd tikt weg, we hebben dat te vaak moeten zeggen, helaas vanavond.

Van Bronckhorst gaat er ook af. Wat is dit voor avond, mensen? Het was een flinke overtreding.

95-ste minuut. 9 tegen 9. Mijn goeie gevoel ten spijt, het gaat niet meer lukken, we liggen eruit, het wk is voorbij.

De klok springt nu op 96 minuten.

Robben, Robben, hij moet voor de goal. Van Persie gaat ernaast liggen. Het is over en uit, we liggen uit het wereldkampioenschap. De scheidsrechter gaat nu nog wat vechtende spelers uit elkaar halen, dan gaat hij fluiten en dat moment is nu gekomen. We liggen eruit. Het is over. Het is voorbij.

(teksten uit het radioverslag op Radio I van Portugal – Nederland)