Liefde en suikerzakjes

Ik vond van de week een heel aardig, nog steeds lopend feuilleton over de amoureuze avonturen van een kweekschoolleerling. Het speelt zich midden jaren vijftig hier in Groningen af, en is geschreven door de Volkskrant-weblogger Cor Uitham (72), die zelf onderwijzer en leraar Nederlands was, en ongetwijfeld veel autobiografisch materiaal in het verhaal verpakte, hoewel hij de meeste namen versleuteld heeft.

Even voor de hand liggend als geniaal is, dat Uitham dat feuilleton ophangt aan suikerzakjes. “Ooit”, schrijft hij, “heb ik een tijdje suikerzakjes verzameld. Niet veel en niet lang en ook niet volgens de regels der kunst. Ik plakte ze met inferieure lijm en plaksel her en der tussen de foto’s van mijn foto-albums.”

Aan die suikerzakjes zitten dus herinneringen vast. Plaatjes van de puutjes staan daarom ook bij de afleveringen. Ze geven een heel mooi beeld van de horeca in die tijd. Zo prijst Hotel Lunchroom Elzenga zichzelf op zo’n zakje aan met de catering van bitterballen, “7 ct. per stuk, heet van ’t fornuis, direct bij u thuis”. En heeft Eethuis Dijk aan het Zuiderdiep al de beschikking over televisie, een bezit waar de meeste Nederlandse huishoudens pas vanaf 1961 aan mogen denken.

Ook de teksten van Uitham geven een mooi tijdsbeeld, maar dan van een school- en liefdesleven. Uithams’ protagonist Chris Mulder is op de Kweekschool in de Pelsterstraat niet de allergemakkelijke leerling. Hij vertoont recalcitrant gedrag en spijbelt nogal eens. Als hij dan geen café bezoekt, doet hij genealogisch onderzoek in het archief aan de Sint Jansstraat. In de liefde zwalkt Chris heen en weer tussen de lijfelijke Annie, een arbeidersdochter en steno-typiste uit De Hoogte – een wijk die voor Chris zwaar taboe is – en de voorlopig nog wat afstandelijk overkomende Ibbeltje, zijn klasgenote uit het Drentse Rolde.

Hoe het afloopt heeft de schrijver elders op zijn blog al verklapt. Misschien zou hij iets minder namen kunnen noemen en voor de schermlezers wat meer witregels kunnen gebruiken, maar deze kritiekpuntjes nemen niet weg, dat zijn feuilleton vooral voor Groningers lekker wegleest.

—

NB:In 2015 werkten de linkjes naar de hoofdstukken allang niet meer, vandaar dat ik deze bij de restauratie heb verwijderd. Een deel van Uithams logjes kwam terecht in een boek.