Niets veranderlijker dan een hooggeleerde opponens

Mooi verhaal vanochtend van Alex Klugkist, de bibliothecaris van de UB. Hij vertelde bij een rondleiding dat een hoogleraar scheikunde het indertijd zéér bedenkelijk vond, dat electronische tijdschriften de papieren langzamerhand gingen vervangen. Immers, als wetenschapper zat je wat te bladeren in zo’n papieren tijdschrift, en al zocht je het een, je stuitte toch vaak op iets anders wat bruikbaar was. En dat soort onbedoelde ontdekkingen of serendipiteit ging je missen, als je met die electronische tijdschriften alleen nog maar efficiënte zoekresultaten voor je neus kreeg. Nee, de bibliothecaris kon het mooi brengen, maar hij snapte er niets van. De hoogleraar was mordicus tegen zulke nieuwlichterij.

Een poosje geleden sprak Klugkist dezelfde hoogleraar weer, toen er een nieuw tijdschrift uitkwam dat louter op papier verscheen. Hopeloos ouderwets vond de hoogleraar dat nu. Immers, in zo’n electronisch tijdschrift zocht je als wetenschapper het een, en stuitte je vaak onbedoeld op iets anders wat je gebruiken kon. Met zo’n papieren tijdschrift was de hele serendipiteit weg. Hoe kon Klugkist in vredesnaam het feit verdedigen dat dat tijdschrift louter op papier uitkwam. “U begrijpt er niets van, typisch iets voor een bibliothecaris, dat een tijdschrift gedrukt zou moeten zijn”, zei de hoogleraar nu. Zijn opmerkingen van indertijd bleek hij helemaal vergeten te zijn.