Het meest inspirerende hoorcollege
Geplaatst op: 7 mei 2008 Hoort bij: autobio 8 reacties
Wim Vuyk heeft vandaag een logje over uitdagend onderwijs. Iets waar studenten naar snakken. Hij vroeg zich af, welk college hij zich nog herinnerde van zijn eigen studie Nederlands, zo’n 25 jaar geleden.
Hij kwam op een serie werkcolleges. Ikzelf kom op een individueel hoorcollege. Van Jan Willem Drukker, indertijd docent bij de sectie sociaaleconomische geschiedenis en nog steeds werkzaam aan de RUG, maar dan als hoogleraar. Daarnaast is Drukker sinds vorig jaar hoogleraar design-geschiedenis aan de Universiteit Twente, een functie die hij eerder lange tijd in Delft vervulde.
Om op dat college terug te komen, dat was in mijn eerste jaar, 1974/1975, laat op de middag, ik dacht dat de maandagmiddag was, in de Heymanszaal. Dat is een ouderwetse collegezaal, waar de houten stoelzittingen tegen het dito rugbeschot knallen als je opstaat.
Die middag gebeurde dat zeker niet voortijdig. Aan het begin van zijn college bezwoer Drukker ons dat we pen en papier maar in onze tassen moesten laten zitten. Hij zou zijn verhaal later nog wel op stencil zetten, en dan vormde het ook tentamenstof.
Hij vertelde met verve, breed gesticulerend en enige show en overdrijving niet schuwend over counterfactual history, een stroming in de geschiedenis die modelmatig onderzoekt, wat er gebeurd zou zijn, als een belangrijke sociale of economische ontwikkeling achterwege was gebleven. Zo behandelde hij het boek Railroads and American Economic Growth (1964) van Robert Fogel. Terwijl allerlei historici elkaar nawauwelden en de spoorwegen een grote rol toedichtten in Amerika’s economische ontwikkeling, debunkte Fogel dat finaal. Zonder de spoorwegen zouden er veel meer wegen en kanalen geweest zijn, en de Amerikaan zou hooguit een maand later hetzelfde gemiddelde inkomen hebben gehad, als mèt al dat treintjesgedoe.
Nog dagenlang suisde het relaas na in mijn hoofd. Maar helaas kwam Drukker er nooit toe, om dat enthousiasmerende verhaal van hem, zoals beloofd, op stencil te zetten. Weken heb ik er naar uitgekeken, maar het kwam niet. Uiteindelijk werd het tot mijn teleurstelling zelfs van de lijst met tentamenstof geschrapt.
Neemt niet weg dat het zonder meer ’t meest inspirerende individuele hoorcollege van mijn opleiding was. Over werkcolleges een andere keer.
groninganus 
Ik zie ze nog steeds: electronenconfiguraties, van electronen die terugvallen naar lagere banen;energie; spdf; electronen die hogere sferen vinden; vrije electronen;
Die gedreven man met z’n grote snor en zijn grote opvallende dassen; in no time had ik alles begrepen en was al weer weg toen hij z’n naam kenbaar maakte.
Drukker heeft tijdens zijn hoorcollege’s ook iig aan mij en nog een aantal jaren na mij verteld. Het staat ook in zijn boek waar die naar eigen zeggen jaren aan gewerkt heeft: “de slang die in haar eigen staart beet”
@Pieter,
Je bedoelt: ‘De revolutie die in haar eigen staart beet”. Ik zag hier al een zeer lovende recensie:
http://www.tseg.nl/2004-1/recensies.pdf#nameddest=drukker
Ik zat omstreeks dezelfde tijd in de Leidse collegebanken ademloos te luisteren naar de psychologiecolleges van Piet Vroon. Enkele jaren later vond ik de colleges van Carla Souverein een feestje. Mede door haar enthousiasme heb ik als afstudeerrichting wijsgerige- en historische pedagogiek gekozen.
Gelkinghe, je hebt gelijk.
Boek is duur, maar ergens op harmonie moeten nog een syllabus versies van het boek rond zwerven.
Gelkinghe,
De zaal op de foto is niet de Heymanszaal, maar de Gadourekzaal in het gebouw van sociologie aan de Grote Rozenstraat.
@Michiel,
Bedankt voor de melding! Ik wist niet dat het de Gadourekzaal was, had daar geen ervaring mee en vroeger had de Heymanszaal ook van dat zeegroene schilderwerk. Inmiddels heb ik de foto van de Gadourekzaal vervangen door een exemplaar dat wel de Heymanszaal betreft. Dat vervangen was ik ook al van plan, want de eerst geplaatste foto was niet van mezelf en ik wist ook niet wie hem gemaakt heeft (ooit eens opgeslagen zonder de naam van de fotograaf te noteren).
Beide fotos zijn goed; maar bij de eerdere hoorde ik beter het geluid van de terugklappende zitting.