Levenstekens in de blogosfeer

Je hebt van die dagen dat je via Technorati steeds ouwe kennissen op weblogs tegenkomt:

1. Mijn gewezen scrabble-maat Simon (ook wel Jan Simon) vertelde me eind februari, toen ik hem op de Werkmanbrug tegenkwam, dat hij niet meer bij landschapsbeheer werkte en dat hij voor zichzelf begonnen was als hovenier. Hij nodigde me uit om een kijkje te komen nemen op het kerkhof van Haren, waar hij en een compagnon bezig waren met het snoeien van bomen. Ik ben daar toen niet heen geweest, omdat het de bewuste vrijdag goot. Maar nu blijkt zijn compagnon een weblog te hebben, waar de hele operatie uit de doeken wordt gedaan – zie a, b, c, d.
2. En dan zie ik op het fanlog van het Radio I Journaal dat dit programma in de Pelsterhof is geweest, waar tante Gré Zielstra woont. In dat Groninger verzorgingshuis hebben ze een nieuw soort airco, die koude lucht over de vloeren blaast. Maar Gré is daar niet erg over te spreken, want als reuma-patiënte heeft ze last van de koude tocht op de benen. Vroeger schreef ze jarenlang brieven in de wijkkrant van de Oosterpoort. Ze was een enorme fan van Iwan Rebrow, en die schreef op een gegeven moment brieven terug.
3. Tot slot boekenvriend Hans Bauer. Heinz Wallisch heeft hem als dichter ontdekt en portretteert hem liefdevol op zijn Tempel der Letteren: “Veelvuldig komen wij hem in het centrum van een onzer Nederlandse cultuursteden tegen en als hij dan in een bui vol goede moed is, en zich derhalve goedmoedig jegens ons en menig ander opstelt, dan laat hij ons ” tussen (zijn) neus en lip, soms onverhoeds, dan weer plechtig aangekondigd, deelgenoot worden van zijn nieuwste in wederom gepunteerde taalritmen omgevormde zieleroerselen.” Ook geeft Wallisch enkele specimina van Hans zijn puntdichten, met belofte van meer. Erg benieuwd, maar vind het jammer dat ik daar zelf niet op kwam.