Stobbenven geeft oeroude boomstronken prijs
Geplaatst op: 22 juli 2008 Hoort bij: Geschiedenis Een reactie plaatsenDe Stobbeven heette dit venige land tussen Sandebuur en Roderwolde. Naar stobben, wat voor boomstronken staat, en ven(ne), wat duidt op laag en vaak drassig weiland. Op satellietfoto’s kan je die stobben ook zien zitten als zwarte puntjes. Dat het omringende land beduidend groener is, wijst erop, dat daar veel eerder structuurverbeterende maatregelen zijn doorgevoerd. Op een tijdstip dat men er totaal nog geen sjoege van had, hoe oud dat hout kon zijn.
Nu komen er uit het restante Stobbeven zes- tot achtduizend jaar oude boomstronken tevoorschijn, en niet te zuinig ook:
Dendrochronologen van de Rijksdienst voor Archeologie, Cultuurlandschap en Monumenten (RACM) zijn er bezig met hun onderzoek:
Veel van het hout blijkt oppervlakkig verbrand. Maar dat betekent waarschijnlijk niet dat de mens hier alles platgebrand heeft om er landbouwgrond van te maken. Een bos van grove dennen kan ook spontaan tot ontbranding komen, bijvoorbeeld door blikseminslag.
Hier is uiteindelijk alles om begonnen. Tot nu toe hebben we met zekerheid jaarringen die teruggaan tot ongeveer 3500 voor Christus. Met een beetje geluk levert dit materiaal een paar eeuwen tot millennia extra op:
RTV Drenthe:
groninganus 
Leuk artikeltje, maar (ik wil echt niet zeuren) het is al een tijdje Dagblad vh N.
Bedankt voor het attenderen! Het is verbeterd.
Allemaal leuk en aardig, die boomstronken, maar wat we eigenlijk willen weten: is de komkommerpanter al weer ‘ns ergens gesignaleerd? Da’s pas ècht nieuws in deze nieuwsarme periode!
@Roelant,
Ik heb goed nieuws voor je…:-)
Ook wel bekend onder de naam ‘kienholt’ (kienhout) geloof ik. Zijn eigenlijk meer wortelresten en niet zozeer de stammen zoals in dit geval.
Wel de meest aparte kronkelige vormen.
@IJscoman,
Klopt. In de jaren zeventig maakte een Drentse houtsnijder daar furore mee, door elementen in dat kienhout te accentueren, zodat er een soort figuratieve ‘kunst’ uit ontstond.
De Leeuwarder Courant maakte deze week ook melding van deze vondst. Ik vind het wel heel bijzonder, dat die bomen misschien wel 8000 jaar zo gaaf bewaard zijn gebleven.
Zijn dat dan bomen van voor de tijd dat er veen over het zand heen gegroeid is?
Bij Sandebuur zit de zandlaag waarschijnlijk erg dicht onder het oppervlak van het veen?
Toch vind ik het merkwaardig dat op zulk laaggelegen land zo laat (4000 jaar geleden) pas veen is gegroeid.
Erik,
Dit zijn zeer houtsnijdende vragen!
– Natuurlijk zijn die bomen van voor de lokale veenvorming.
– Sandebuur ligt op een zandricheltje. Ik denk wel dat dit land bij het buurschap Sandebuur hoorde. De teellaag hier was nogal dun. Maar je weet niet wat er weggeveend is, ooit.
Ik dacht dat op een heleboel plekken veenvorming pas vanaf de Romeinse tijd optrad, vanwege klimaatveranderingen (rijzende zeespiegel, vernatting). Ik weet niet hoe het in de millennia daarvoor ging. Dat is waarschijnlijk toch een op- en neergaand proces geweest.
Erg interessant. Ik las trouwens wel eerst Stob-beven… Klonk raar 😉