Dick Verel en zijn muziekinstrumenten
Geplaatst op: 27 november 2008 Hoort bij: Drenthe, Muziek Een reactie plaatsenHet jaarlijkse redactie-uitje van de UK ging vanmiddag naar het muziekinstrumenten-museum Vosbergen in Eelde.
Een aanrader voor een niet al te grote groep. Rieteke Verel, een violiste, ontving ons uitstekend met koffie, thee en lekkernijen. En Dick Verel, een oud-leraar natuurkunde, zorgde voor een bevlogen en zeer humoristische rondleiding. Al sinds zijn twaalfde verzamelt hij muziekinstrumenten, en hij weet alles over hun werking en geschiedenis.
Draailier (het filmpje is van vanmiddag):
Viool, begin twintigste eeuw gebruikt voor grammofoonplaat-opnamen:
Serpent, een blaasinstrument (*):
VPRO’s de Avonden 12 maart 2008 met opnamen uit Vosbergen
groninganus 
Het geluid van de draailier: ge-wel-dig!
Ik zit me af te vragen of dit soms een zoon kan zijn van de Verel die ik kende. 25 jaar geleden kocht ik een oude viool van hem, hij woonde in Beilen en had daar een werkplaatsje waar hij instrumenten oplapte. De viool die ik voor drienonderd gulden kocht was volgens hem van zijn dochter geweest, een lelijk brandhout geval waar alleen met het grootste gezwoeg geluid uit te krijgen was. We hebben hem nog wel meegenomen naar Singapore voor P, omdat die zijn mooie viool niet wilde blootstellen aan een tropisch klimaat. Ik heb hem nog steeds, ergens op zolder.
@Aargh,
Ik meen dat hij als jongen in Den Haag woonde. Maar hij herkende wel een Drents liedje waarvan ik de eerste regel zong, een liedje dat het afkloppen van een lijsterbesteug voor het maken van een fluitje begeleidde:
http://gelkinghe.web-log.nl/gelkinghe/2007/06/ap_sap_siepie_w.html
Oh neeeeee, ik haal de dingen door elkaar, het is ook al zo lang geleden! Die in Beilen was een ander, die repareerde de strijkstok van P, maar mijn viool was dus wel van een Verel. Ik weet niet meer precies waar die woonde, zal P nog eens vragen.
Paar jaar terug ben ik hier ook geweest. Met name in de zomermaanden wandel ik nog weleens op de landgoederen rondom Eelde-Paterswolde. Die middag besloot ik een kijkje te nemen in museum. Kon ik dat mooie witte huis eindelijk eens van binnen bekijken, en mede als liefhebber van klassieke muziek… enfin, de man legt inderdaad alles op een heel enthousiaste wijze uit, voorzien van de nodige humor. Ja, ‘serpent’ is mij nog wel bij gebleven.
Ik kom zeker nog een keer terug.
Waarschijnlijk is het gewoon dezelfde man, vanwege de verwarring met die ander had ik een oudere persoon in gedachten. Maar leuk dat hij nu dat museum heeft, ik heb nog een leuke brandhoutviool voor hem 😉 En een mandoloncello die ik via mijn weblog niet kwijt kon, onze chinese erhu is inmiddels weggegeven. Ik zal dat museum snel eens gaan bezoeken als ik verhuisd ben, het is een leuke bestemming voor een fietstochtje.
@Aargh,
Het omringende beukenbos is werkelijk fantastisch in het voorjaar en het najaar.