Dijkstreek

Ik zou dus nog naar de Dijkstreek, naar die boerderij van mijn overgrootouders Kroeze, via dit kronkelweggetje:

Geit in de voorhof. De pinksterbloemen bloeien al volop:

Het asfalt gaat over in steenslag, in de verte het arbeidershuisje waar mijn achterneef het al over had:

Rijk belommerd hekje:

Daar is ze dan:

De schuurdeur staat open en er staat een wagen geparkeerd, maar schreeuwen van volluk en hallo helpt niet, niemand vertoont zich. Daarom eerst maar even dat landweggetje in, opzij van het huis. Verderop een vogelkijkhut:

De voorkant van de boerderij:

Knotwilg op de grachtwal:

Voormalige varkensschuur:

Ook de tweede keer reageerde niemand op mijn roepen. Ik besloot terug te gaan, zag bij het arbeidershuisje een vrouw in de tuin en vroeg haar naar de naam van de eigenaar van de boerderij waar mijn overgrootouders ooit woonden, opdat ik die later zou kunnen bellen. Ze zei dat de eigenaar wel thuis was en belde hem voor mij. Het bleek iemand die ik al kende uit het ruimtelijke ordeningscircuit van de stad. Hij leidde me rond door het pand. Bijvoorbeeld langs de gebinten in de schuur:

Een primitief gedenksteentje naast de voordeur: Wed. J.A. 1924. Toen woonden mijn overgrootouders er blijkbaar nog niet?:

Oelenbret, door de huidige eigenaar aangebracht:

Uitzicht vanuit de voorkamer. Volgens de eigenaar heette het hier vroeger de Osseweide, een toponiem dat volgens mij wijst op vetweiderij:

Langs de kronkelweg terug. In de verte de molen en de toren van Enumatil:

Het zicht op de boerderij vanaf de Pasop:

Koeien is nieuwsgierig spul: