Bandjes uit de doemtijd
Geplaatst op: 27 mei 2009 Hoort bij: Muziek 9 reactiesLaatst kon ik de bassist van The Scars een plezier doen met foto’s van hun optreden in het Sterrebos, begin jaren tachtig. Ze waren zelf de foto’s van hun optreden kwijtgeraakt op de vervolg-tour door Duitsland, met wel meer spullen trouwens.
Net kwam ik een ander bandje uit die doemtijd tegen, de Au Pairs. Het waren anarcho-feministen, meen ik me te herinneren. Dit was hun beste nummer.
Een bandje dat nooit op VERA optrad was Fehlfarben. Dit nummer heb ik minstens tien jaar niet gehoord, maar ik kan de tekst nog grotendeels uit mijn hoofd meezingen.
En als ik dan toch bezig ben met de swingavond van 1981, mag deze van Grauzone niet missen.
Tot slot nog een live-opname van DAF, der Mussolini. De video zou zo bij het VERA van indertijd kunnen zijn opgenomen:
groninganus 
Ah, geweldig, er gaat weer een hele doos aan muzikale herinneringen open: “Paul ist tot, kein Freispiel drin” of “Was ich haben will das krieg ich nicht, und was ich kriegen kann das gefällt mir nicht”…
Obvious was inderdaad het beste nummer van de Au Pairs. Mijn favoriete song van de Scars was Your Attention Please, naar het bekende gedicht van Peter Porter. Op YouTube staat een live uitvoering door de Scars: http://www.youtube.com/watch?v=uV0LuN8vUho&feature=player_embedded
Hun (enige) lp Author!Author! is in 2007 overigens opnieuw (op cd) uitgebracht.
Ik herinner me bij DAF vooral de electrische slijpschijf. Klopt dat?
@Otto: was dat niet bij de Einstürzende Neubauten?
@Otto,
Ja, dat dacht ik ook al, dat het om Einstürzende Neubauten ging.
Eisbär is in 2006 nog gecovered door Nouvelle Vague. Het origineel blijft beter.
eisbär en der mussolini zijn tijdloos. Ik denk dat die het nog goed zouden kunnen doen op een swingavond!
die slijptol, dat kan ook bij Kowalski geweest zijn. Schlagende Wetter!
fijne post, Perton.
Slijptol was Kowalski. Ik herinner me het concert in Vera maar het jaartal zou ik niet meer weten.
De zanger die vonken trok met zijn slijptol en de gigantische geluidsapparatuur van de gitarist hebben grote indruk op me gemaakt. Echte spierballenmuziek. Een zeer luid concert hoewel niet zo luid als de Ramones in de Oosterpoort. En misschien wel mijn hardste concert ooit: Monster Magnet in Vera, dat ik zelfs bij de portier nog te luid vond.
Einstürzende Neubauten kan ik me in Groningen alleen herinneren van een afsluitende dag in een Sterrenbos- of Stadspark-zomerconcertenserie met de afsluiting in de Martinihal. Contactmicrofoons in winkelwagentjes waar ze met hun vingers overheen bewogen. De drummer die een kist met metalen staven had die hij als bassdrum gebruikte. Ik vond het prachtig maar het grootste deel van het publiek vertrok.
Fehlfarben kwam voor uit Herrenreiter
(Schwarz..der Himmel unsere Zukunft..Rot…der Boden der Vergangenheit..Gold..die Zähne unsere Vater..) en nhun beste nummer is ..”Es geht voran!”