IJsdrama tussen Haren en Glimmen

“HAREN den 18. Februarij. Onder de menigvuldige ongelukken, welke bij den tegenwoordigen winter door het ijsvermaak veroorzaakt zijn, is er voorzeker geen, dat grooter en meer treffend is, dan het navolgende, hetwelk, voor weinige dagen in deze Gemeente heeft plaats gehad en waardoor onderscheidene huisgezinnen in diepen rouw zijn gedompeld.

Eenige jonge lieden, van beider kunne, meest alle in deze Gemeente woonachtig, hadden zich op Donderdag den 14 dezer op schaatsen begeven, en wilden in den avond van dien dag, ten getalle van 12, wederom huiswaarts keeren. Van den kant van Haren komende namen zij de rigting over de zoogenaamde vlakte, Westwaarts Harender-Molen.

Het gezelschap had zich in tweeën verdeeld. Negen personen van hetzelve hadden zich achter elkander gevoegd, de overige drie bevonden zich op eenen kleinen afstand achter hen. Omstreeks 7 uren op het water de Broeken genaamd, zijnde een baggerwijk toebehoorende aan den heer C.H.W. Haack en achter deszelfs buitenverblijf gelegen, alwaar zij zich op een veiligen baan waanden te zijn, gekomen zijnde, had het negental het ongeluk in een opengebleven wak te storten, en door niets in deszelfs vaart gestuit voor het grootst gedeelte dadelijk onder het ijs te schieten en zoo eenen gewissen dood tegemoet te snellen.

Zeven dezer ongelukkigen hebben dan ook, op deze droevige wijze, hun leven in het water verloren. De beide anderen zijn nog gelukkig gered, hoezeer derzelver uiteinde mede zeer nabij was, en deze hebben, naast God, hun leven te danken aan den moed en het overleg van de jonge dochter Hendrikje Vos genaamd, oud 20 jaren, wonende ten huize van haren vader te Glimmen. Tot de drie personen behoorende, die achter aan kwamen, had zij gelegenheid om zich, met hare beide medgezellen, in tijds op te houden.

Op het gezigt van het verschrikkelijke schouwspel dat zich aan haar voordoet, is zij dadelijk met levensgevaar werkzaam om hulp toe te brengen, zoo veel zij kan. Maar ook slechts zij alleen kan werkzaam zijn, daar een harer medgezellen een kind was van 12 jaren die geen hulp kon toebrengen, en de andere, door de schrik bevangen, zijne tegenwoordigheid van geest voor het grootste gedeelte had verloren.

Hendrikje Vos spant echter alle hare krachten in, en, hoezeer de duisternis hare pogingen in den weg stond, had zij echter het geluk om twee harer reisgenooten, schoon voor het oogenblik bewusteloos, uit het water te trekken en van eenen zekeren dood te bevrijden. Welligt zou het haar gelukt zijn een derde persoon mede te redden, doch deze te veel van zijn bewustzijn verloren hebbende om het voorschoot, waarvan zij zich had ontdaan en waarvan zij het eene einde aan denzelven had toegeworpen, aan te grijpen, kon deze den dood niet ontgaan. Groot echter was hare aandoening over het redden van 2 hareer vrienden; doch onuitsprekelijk hare blijdschap, toen zij in een derzelver haren vollen broeder erkende. De andere geredde is een enigste zoon.

De 7 personen die verdronken zijn, zijn de navolgende: Aaltien Geerts, oud 18 jaren, Jantien Harms, oud 21 jaren, Beertien Hekman, oud 15 jaren, Jacob Pikkert, oud 22 jaren, alle vier dienstbaar onder Glimmen; Hindrik Mulder, oud 18 jaren, Harm Bouwkamp, oud 17 jaren, en Willem Kamps, oud 17 jaren, allde drie op de Punt onder Vries woonagtig.

Mogt dit droevig voorval tot voorzigtigheid leiden en vooral strekken tot waarschuwing, om zich niet in het duister op het ijs te begeven.”

Aldus een bericht dat op 19 februari 1828 in beide Groninger Couranten stond en dat naderhand bijna letterlijk in de Drentsche en Leeuwarder Couranten overgenomen werd.

Met de vlakte ten westen van Harenermolen werd de waterrijke omgeving van het Hemrik bedoeld, waar blijkbaar in het voorjaar nog lage veenderij plaatsvond. Het buiten van de heer C.H.W. Haack was het huis Voorveld. Daarachter lagen de Broeken, de lokatie van dit drama.