Het nieuwe Drents Archief wordt een “warm bad”

Vooropgesteld, de bedoeling spreekt mij zeer aan, Het Drents Museum en het Drents Archief slaan de handen ineen om het historisch geïnteresseerde publiek zo optimaal mogelijk te bedienen met die nieuwste middelen die daarvoor in te zetten zijn.

Aan de archiefkant komt er een ruimtelijke scheiding van bezoekersgroepen in beginners (snackers, vaak groepsgewijs binnenkomend), mensen die een speciale, maar vrij snel te bevredigen cultuurhistorische belangstelling hebben (ondiepe gravers), en de echte ‘archiefratten’, d.w.z. de kleine groep groep diepgravers die week na week, maand na maand, jaar na jaar authentieke archivalia zit door te vlooien. Nu lopen deze groepen nogal eens door elkaar heen, wat nauwelijks synergie, maar wel fricties oplevert.

Ben dus erg benieuwd hoe dit uitpakt en het komt me voor dat Drenthe hiermee een beslissende voorsprong neemt op Groningen, waar dergelijke zaken politiek eindeloos getraineerd kunnen worden.

De manier waarop het Drents Archief een en ander verdedigt, spreekt me trouwens wat minder aan. Dat er een “toenemende belangstelling voor geschiedenis” zou zijn, betwijfel ik wel eens. Het Drents Archief stelt dat er de laatste jaren “hogere bezoekersaantallen aan de archieven” waren, maar dat is volgens mij alleen maar zo als je de digitale meetelt.

Af en toe gaat het Drents Archief zwaar over de top in haar promopraat. Meteen aan het begin van het stuk staan al teenkrommende stijlbloempjes als ”een beleving op maat”. Tamelijk gruwelijk klinkt ook deze zin:

“Iedereen die in de geschiedenis wil duiken zal het nieuwe Drents Archief ervaren als een warm bad”.

Hoewel archiefrat, zou ik het toch wel graag droog willen houden.

Via