Met ‘Verdronken geschiedenis’ op Engelsmanplaat
Geplaatst op: 10 april 2010 Hoort bij: Wadden 15 reactiesEr waren wat plaatsen opengevallen op een excursie van de Stichting Verdronken Geschiedenis naar Engelsmanplaat en ik kreeg het aanbod om een daarvan op te vullen. Meteen toegehapt. Engelsmanplaat, daar kom ik anders nooit. Dat wilde ik wel eens zien.
Hier zet MS Boschwad ons af:
Kijk je de andere kant op, dan is dit het beeld:
Het eiland is nogal gezakt en het loopt nu met vloed helemaal onder. Daarom broeden er geen vogels meer. Ik heb er vandaag zelfs geen enkele gezien. Wel een gehoord, een tureluur. Pootafdrukken waren er ook wel, maar in het zicht was de enige vogel een dode:
Gek genoeg liepen er dan wel weer spinnetjes rond. Hoe die hier overleven?
De groep splitste zich op in tweeën. Ons smaldeel ging naar de plek waar, mogelijk al vanaf ca. 1700, de grote kaap heeft gestaan. In de Eerste Wereldoorlog is deze neergehaald, omdat men de belligerenten dit zeebaken misgunde. Ter plaatse staken dubbele rijen balkstompen in een kruisvormig patroon boven een lichte ronde verhoging uit. Tussen de stompen lagen bakstenen in diverse formaten en daterend vanaf de middeleeuwen. Ze waren hier los gestort om de palen van de kaap te beschermen.
Overigens was Omrop Fryslan ook mee. De opnamen komen – dacht ik – maandag op die zender.
Terwijl andere deelnemers de kaaprestanten opmaten en hout- en grondmonsters namen, heb ik als meereizende toerist wat afstand genomen. In de verte lokte de onbenutte vogelkijkhut:
Onderweg dit soort pierebultjes:
Het zeewater was zeven graden, van de noordenwind zat de temperatuur daar niet ver af. Ik was blij met mijn trui:
Aan de trap kan je zien hoeveel lager het eiland sinds de bouw van de vogelkijkhut geworden is. Het onderste deel tot aan de dwarsbalk is later aangebracht. De dwarsbalk lag enkele decennia geleden nog gelijk met het ‘maaiveld’. Het hoogteverschil schat ik op een 130 centimeter:
Achter de hut stond een boomstructuur van bijeengesprokkeld hout:
In de luwte en in de zon op het hutplatform leek het de costa wel. Al lopen daar op de playa meer lui rond:
Verder maar weer:
Er werd nog mogelijk een klein gedeelte van een scheepswrak ontdekt en blootgelegd. Tegen vijven togen we weer naar het schip:
De rubberboot klapte tegen een golf op, zodat ik op het allerlaatste moment nog een een nat gat kreeg:
Terug naar Lauwersoog was er een bespreking van de vondsten. Centraal een plak van zo’n kaapbalk. Dit voor de jaarringen op het zaagvlak, die een datering van de kaap mogelijk maken. Linksboven een stuk gewei van een edelhert, afkomstig uit veen, en uit de tijd dat de een groot deel vande Noordzee nog een laagvlakte was. Rechtsboven een Europese oester, die zijn tegenwoordig zeldzaam, in de Waddenzee vind je bijna uitsluitend Japanse oesters. Verder wat scherven van eeuwenlang gebruikt aardewerk, een fragment van iets wat op een daklei lijkt en een stukje estrik. Onder het stukje balk , tenslotte, nog een beetje scheenbeen van een grote grazer:
groninganus 
Ik ben oprecht jaloers. Wat een geweldige kans! Prachtige foto’s ook trouwens.
Jee, wat een geweldige dag! Je hebt enorm genoten, Harry, en dat natte gat nam je vast wel voor lief. Prachtige foto’s ook.
Spannend, wat een mooi verslag.
Een interessant uitje!
Geweldige dag , voor de liefhebbers van geschiedenis zie bijgaande link
Klik om toegang te krijgen tot dvf-0204-1873-12.pdf
Dat was zeker een mooi uitstapje Harry. Ik had ook best mee gewild. En wat een mooie foto’s. Klasse!
Mooie reportage.
Wat een buitenkans Harry, logisch dat je die met beide handen aangreep. In de jaren ’70 ben ik tijdens wadlooptochten meerdere keren op Engelsmanplaat geweest. Die viel dan met eb helemaal droog, wat een enorme zandvlakte opleverde.
Het is al gemeld: je foto’s zijn weer klasse.
Het zal je ook wel opgevallen zijn dat net onder het zand heel veel kokkels zitten. Werden vroeger door schelpenvissers geschept en voor de kalkbranderijen gebruikt. Vandaar ook de bijnaam van Engelsmanplaat: de Kalkman.
Ja hoor, en we noemen hem Harry GELUK!!!
Volgende keer wel even aan ons denken Heer P.
Mooie foto’s en een leuk verslag!!!
Oja, en ik ben hartstikke jaloers op sommige dingen die jullie vonden!!
Harry,
Die afgebroken kaap bestaat overigens nog wel en staat in het Visserijmuseum in Zoutkamp, zoals ik net in mijn eigen verslag van september 2008 zag: http://sneuperdokkum.blogspot.com/2008/09/engelsmanplaat-in-historisch.html
Groet, Hans
Zo’n buitenkansje kun je natuurlijk niet laten lopen. Het moet een bijzondere ervaring zijn om daar een tijdje rond te kunnen lopen.
Is het trouwens niet zo, dat de Engelsmanplaat zich net als de eilanden langzaam verplaatst?
Ik zal vanavond zeker even kijken.
Oh enne … beter een nat gat dan een natte camera, zeker nadat je zulke unieke plaatjes hebt geschoten.
@Jacob (eerste reactie)
Het waddengebied is juist voortdurend in beweging, al lijken er ook constanten te zijn.
@Hans,
De kaap van Zoutkamp is van gietijzer, en men wil deze restaureren. De heer Loomeijer van dat museum was ook mee.
@Jan K.,
Ik zag vandaag kaarten uit de achttiende eeuw en 1802. De Engelsmanplaat lijkt gezien de plek van de kapen vrij stabiel, alleen was hij veel groter naar het westen toe. Maar nader onderzoek zal moeten uitwijzen of deze notie juist is.
Mooie foto’s en erg leuk om wat meer te weten te komen over de geschiedenis van de Engelsmanplaat.