Alroentjes
Geplaatst op: 25 mei 2010 Hoort bij: Geschiedenis 3 reacties
“Overblijfselen van het voorvaderlijke heidendom: Alroentjes. In de provincie Groningen wordt meermalen door boerinnen, in het kabinet en bij het linnengoed, bewaard een zeer klein overgeërfd vrouwelijk beeldje, gewoonlijk alroentje genoemd, hetgeen voor haar een zinnebeeld is van voorspoed en rijkdom. Het is klaarblijkelijk de Godin Alruna, in de Noordsche mythologie genoeg bekend. Zijn er in ons vaderland nog elders sporen van bijgeloovigen eerbied voor vroegere Goden of Godinnen? J.R. te L.”
Uit De Navorscher 1852, pag 182/183.
Ik denk niet dat deze Groninger boerinnen zich bewust waren van enigerlei heidense connotaties. Wel zal het medio negentiende eeuw als een bijgeloof hebben gegolden, waarmee je niet te koop liep.
Onder voorspoed en rijkdom moeten we waarschijnlijk vooral vruchtbaarheid verstaan. Dat is namelijk de functie, die alruin ook nu nog toegekend krijgt door mensen die vatbaar zijn voor dit soort zaken.
groninganus 
Wat heeft die dame veel tenen!
Waar baseer je dat op, dat de boerinnen niet bewust waren van de voor-christelijke oorsprong van dit godinnenbeeldje? En was ‘bijgeloof’ toen niet heel gewoon? Ik denk dan niet dat de boerinnen heel heimelijk zijn geweest met zulke beeldjes.
@Brimstone,
Dit is de enige bron waaruit we kunnen weten dat die beeldjes er überhaupt zijn geweest. Als de boerinnen er niet heimelijk over hadden gedaan, waren er veel meer bronnen geweest.
Onder de Groninger boeren was de Verlichting bijzonder sterk. Zie bijv. ‘Boer en Heer’, het proefschrift van Botke. De Verlichting had helemaal niets op met dit soort vormen van bijgeloof. Zie daar de reden om het liever onder de pet te houden.
Verder was iedereen indie tijd zeer christelijk. Heidense godenverering stond ver af van de algemene geloofspraktijk, Bij een associatie met een heidense godin zouden de boerinnen die beeldjes snel hebben weggedaan. Ze moeten het hebben beschouwd als iets onschuldigs.