Waarom Elsiena Perton haar lintje wegsmeet

Onlangs hoorde ik van een ver, ver familielid weer eens het verhaal over mijn oudtante Siene. Hoe boos ze was, toen ze een lintje kreeg.

Ergens in de vroege jaren twintig was ze bij de fiscus, afdeling successiebelasting komen werken. Eerst in Winschoten, en vervolgens

• van 1930 tot 1941 in Groningen,
• van 1941 tot 1945 in Amsterdam, waar ze de hongerwinter meemaakte,
• van 1945 tot 1953 in Groningen,
• van 1953 tot 1957 in Amsterdam,
• en van 1957 tot 1962 in Groningen.

Na de oorlog was ze vooral belast met de afwikkeling van joodse nalatenschappen. Omdat ze dat werk vrij goed deed, vormde dat mede een reden om haar enkele maanden voor haar pensioen, eind april 1962, een lintje te geven.  Haar ene neef, Jan Tuin, de toenmalige burgemeester van Groningen, zou ’t haar opspelden. Haar andere neef. Harm Tuin, indertijd oud-burgemeester van Finsterwolde en Slochteren, deed haar de eer aan als toeschouwer aanwezig te zijn.

Maar op het moment suprème dat Jan Tuin haar dat lintje wilde opspelden, kreeg hij er niet eens de kans toe. Ze rukte het ding uit zijn hand  en smeet het zo, hup, door de ruimte. Nog even slierde het over de parketvloer, tot onder een stoel.

Verbijsterd sprak Jan Tuin: “Elsiene, dat kenst nait moaken”. Ze legde hem geagiteerd en boos uit dat ze het lintje niet wilde hebben, omdat haar als vrouw elke promotie was ontzegd.

Ze had de rang van adjunct-commies eerste klas, maar dat was geen commies. Menigmaal verzocht ze haar chefs om promotie. Maar dat ging nooit door, terwijl de mannen om haar heen wèl konden opklimmen. Terwijl die precies hetzelfde werk deden als zij en zij als vrouw precies dezelfde zware boeken heen en weer moest tillen, verdiende ze veel minder dan die mannen. Dat was de reden, waarom Elsiena Perton haar lintje wegsmeet.

Uiteindelijk kwam het toch nog goed, want ik heb de ridderorde nog gezien. Ik meen zelfs te weten dat deze nog steeds in familiehanden is, hoewel een wet met zoveel woorden zegt dat je zo’n ridderorde na de dood van de gedecoreerde inleveren moet.