De achterwaartse krantleesmethode
Geplaatst op: 3 november 2010 Hoort bij: Media 2 reactiesIk herken opeens de achterwaartse krantleesmethode in een stukje van omstreeks 1840:
“Mij dunkt, ik zie u, zoo als gij haar vrij onverschillig in de hand neemt, eerst de advertentiën doorloopt, en tot de tegen u overzittende dame het woord richt: “Mevrouw A. heeft een dochter. Jack is ridder geworden. De advocaat B. is dood”, enz.
De advertentiën doorgelezen hebbende, gaat gij, achterwaarts opklimmende, tot het staatkundige nieuws over, zoekt bij voorkeur de opgave van brand, stormen en landziekten op, en eindigt met een vluchtigen blik op de verschillende aankondigingen te werpen. Eindelijk legt ge geeuwende het blad uit de handen, en reikt het aan uwe vrouw of zuster toe, met het vonnis:
“Heden niets nieuws”.”
Gaat dit over de Haarlemsche Courant, tot in de negentiende eeuw de grootste krant van Nederland, in mijn omgeving deden mensen dat in de jaren zestig ook nog zo met de Meppeler Courant en het Nieuwsblad van het Noorden. Eerst bekeken ze de overlijdensadvertenties achterin, dan werd er teruggebladerd tot de voorpagina bereikt was.
Zouden mensen dat nog wel zo doen, of is dit iets van een generatie die uit de tijd is?
groninganus 
Grappig: mijn grootmoeder deed dat altijd. Zelfs als ze bij ons op verjaardagvisite was, zodra de krant kwam, werden eerst de overlijdensadvertentie opgeslagen. “Och, zol dat aine van dei en dei weez’n?” En ik, toen een puber, vond dat een vreselijk nare gewoonte. “Bah, oma, dat is toch akelig, kijken wie er dood zijn!” Enfin.. het kan verkeren, 3 x raden welke pagina’s tegenwoordig mijn grote interesse hebben (al lees ik de krant toch echt in de juiste volgorde, van voor naar achter)
Ik ken mensen die nog steeds eerst naar de overlijdensadvertenties gaan. Maar daarna beginnen ze gewoon bij het voorblad van de krant.