Baksteen met hondepoot uit Den Horn

Onlangs was ik in Den Horn bij de ouwe doopsgezinde kerk, die verbouwd wordt tot woonruimte. Hierbij was deze baksteen met hondepoot tevoorschijn gekomen, die het laatst waarschijnlijk een functie had als onderdeel van een pad om de kerk. Als niet echt deskundige schatte ik de baksteen op basis van het formaat in op 17e- of 18e eeuws. Van de eigenaar mocht ik hem meenemen.

Ik wilde hem niet houden. Ik had eens gehoord dat iemand onderzoek naar dergelijke pootafdrukken in bakstenen deed, en die onderzoeker was de bestemming die ik op het oog had.  Alleen wist ik niet meer van wie ik over die onderzoeker gehoord had, terwijl ook niemand van de aangesproken archeologen zich meer een  onderzoeker wist te herinneren, die dit verschijnsel onderzocht.

Daarom kwam als mijn reserve-bestemming het Noordelijk Archeologisch Depot te Nuis in beeld. In principe verzamelen ze daar bakstenen als er (verdwenen) gebouwen enigszins mee te dateren zijn, maar de relatie met de doopsgezinde kerk van Den Horn is in dit geval onzeker. Wel kunnen ze de pootindruk misschien nog eens gebruiken voor een expositie en daarom is de steen welkom bij het NAD.

Dergelijke pootafdrukken in bakstenen komen veel vaker voor. Je moet je voorstellen dat dieren gemakkelijk de nog natte vormsels betraden die in ’t gelid op een zetveld te drogen lagen voordat ze de tichelaarsoven in gingen (de stenen dan, niet de beesten).

Zie ook:

Baksteen met poezepoot in Wirdum

Baksteen met hondepoot op de Grote Markt