Syrië: niets doen is helaas geen optie meer

Ik had een provocerende tweet in gedachten:

Dezelfde discussie als nu over Syrië werd in 1943 gevoerd over de gaskamers. Ook toen viel hard bewijs moeilijk te leveren.

Vervolgens ga ik nadenken en struikel ik al over het eerste woordje van deze stelling.

Ja, het is in meerdere opzichten dezelfde discussie. Er lagen indertijd best wel getuigeverklaringen. Ook luchtfoto’s gaven sterke aanwijzingen. Maar het ultieme, harde, overtuigende bewijs dat de Duitsers door middel van gas op massale schaal joden, zigeuners, homo’s etc. vernietigden, vond men in 1943 evenmin geleverd. Dat kwam er pas met de bevrijding van Polen.

Een verschil tussen beide situaties is, dat nu toch wel buiten kijf staat dat er gifgas gebruikt werd. Ook lopen beide situaties uiteen in het toeschrijven van de verantwoordelijkheid.  Indertijd was de dader vrij eenvoudig te identificeren, terwijl er nu enige twijfel bestaat over de herkomst van het gas en daarmee over de verantwoordelijkheid van Assad. Waarbij ik in het midden laat of die twijfel nu zo redelijk is.

Indertijd waren de naties die een eind aan de inzet van gifgas konden maken, allang in oorlog met de daders. Het harde bewijs voor genocide zou wat dat betreft niets uitmaken, het had alleen de richting en het tempo van de oorlogsinzet kunnen beïnvloeden.  Waar de massamoord toen ‘slechts’ een strategische beslissing vergde, is het besluit nu principiëler van aard: oorlog ja of nee (ook een ‘eenmalige’ politionele actie of een strafexecrcitie is een oorlogsdaad).

Maar goed, wat praten we. Eigenlijk had al veel eerder ingegrepen moeten worden. We wisten allang dat Assad ultiem schorum is en door het te lang met hem aan te zien, lieten we het veld aan ander schorum: de diverse jihad-fascisten, die eigenlijk net zo graag gifgas zouden willen gebruiken.

Bij de principiële beslissing erop te slaan of niet, mag ook wel even in overweging worden genomen dat niets doen een de facto toelating van gifgasgebruik in de toekomst betekent. Het hek is dan van de dam: beide partijen zullen zich bedienen dit soort ‘strijdmiddelen’. Er gebeurt immers toch niets overtuigends tegen.. Alleen maar verontwaardigd gepraat.

Hoe langer deze smerige oorlog duurt, hoe meer we ons achter de oren zullen krabben dat er niet eerder ingegrepen is.

Veeg dus de trap maar van bovenaf schoon en sla eerst die Assad de kop af en maak daarna de jihad-fascisten onschadelijk. En hoop en bid dat er dan nog democratische krachten in dat land over zijn gebleven.