Havelte in de jaren zestig

Ik kon het natuurlijk weer niet laten om op de verzamelbeurs in de sporthal hier vlakbij weer wat prentbriefkaarten van mijn geboortedorp Havelte te kopen.

Allereerst een foto van het keuterijtje aan de Dorpsstraat dat in 1958 nog op de nominatie stond voor sloop, maar dat in 1959 gekocht en gered werd door juffrouw Mesdag, die er zelf in ging wonen. Deze dochter (1909) van een doopsgezonde graanhandelaar kwam uit Groningen, had na haar studie romaanse talen aldaar een poos in Italië gewoond, dreef jarenlang een huiswerkinstituut in Groningen, gaf ook wel eens een cursus Italiaans, was vanaf 1953 lerares Frans aan het gymnasium in Assen en mijn moeder keek zeer tegen haar op:

– Onze gebruikelijke hang out in de zomer, zwembad de Kerkvlekken.  Van die hoge duikplank en ik maar één keer afgesprongen, toen durfde ik niet meer wegens hoogtevrees:

Het zwembad was van 1956 en oorspronkelijk een natuurbad, waar ik ook wel eens een salamander in heb zien rondzwemmen. De bassins en de randen waren geverfd in een heldere kleur blauw, wat een frisse indruk gaf. Fris was het ook bij mijn eerste zwemles, begin jaren zestig: 14 graden stond er op het bord. Midden jaren zestig werd het zwembad omgebouwd tot een circulatiebad met een filterinstallatie die er chloorwater inbracht.

Het Piet Soerplein, zoals het oude schoolplein vanaf 1967 genoemd werd:

De rechter kei lag oorspronkelijk bij de Oude Vaart (Beilerstroom), waarschijnlijk als grensmarkering tussen de marken (dorpsgebieden) van Havelte en Uffelte. In 1962 werd hij naar het oude schoolplein overgebracht. Die andere kei kwam er volgen mij later bij.  De keien vormden een soort verzamelpunt voor als er bijvoorbeeld naar een voetbalwedstrijd in de buurt werd gefietst. Later schoolde er ook wel dorpsjeugd samen. Het winkelhuis rechts was van oud-smid en rijwielhandelaar Faber. Hij verkocht fietsen, potten en pannen en blikwerk. In een van die grote etalageruiten schoot mijn anderhalf jaar jongere broer eens een miniscuul sterretje met zijn katapult. Hij kreeg een ziedende Faber achter zich aan die bij ons in de bijkeuken schreeuwde dat al zijn ramen aan diggelen lagen.

Tot besluit een met rietmatten van een voormalige koestal afgeschoten zitje. Dit bevond zich bij het atelier van pottenbakker Dirk Staf aan de Brink. Blijkbaar had Staf ook een galerie die hij voor andere kunstenaars openstelde, want veel keramiek zie ik niet, terwijl de abstract-expressionistische, Cobra-achtige schilderijen juist zeer opvallen: