‘Gaan met die banaan’ – waar komt die uitdrukking vandaan?
Geplaatst op: 24 januari 2015 Hoort bij: Taal 6 reacties
Huisnaam studentenhuis in de Hoekstraat, Groningen (2008).
De laatste tijd koop ik regelmatig bananen, terwijl ik er jarenlang niet naar getaald heb. Ik zie nu dat ook elders sprake is van herwaardering. :-)r
Naar de uitdrukking ‘gaan met die banaan’, die daar en passant “raar” gevonden wordt, heb ik even een klein onderzoekje ingesteld. De eerste melding in een krant blijkt Het Vrije Volk 1989. Het gaat dan om een popmuzikantenartikel. Later dat jaar krijgt een candidcamera-show op Veronique (met Patty Brard als presentatrice) de uitdrukking ‘Gaan met die banaan’ als titel .
Hoewel je hier bijkans nostalgisch van zou worden, is die uitdrukking dus niet erg oud. Ik wil hierbij de hypothese poneren dat ze uit de wielersport afkomstig is. Bij middellange tijdritten en bergop stak er bij renners een banaan half uit de opgestikte zakjes op hun gekromde rug, iets boven hun heup. Die banaan moest onderweg voor de suiker-suppletie zorgen, als het aankwam op stoempen tegen het zuur.
Flink doorgerijpte bananen vind ik overigens juist het lekkerst. Hierin ben ik niet de enige. Ook Surinamers savoureren de vrucht het liefst in zulk een staat.
groninganus 
Mijn eerste gedachte was dat die kreet afkomstig was van het tv programma Ter land, ter zee en in de lucht. Ik zie de neerstortende banaan zo voor me.
Nog een banaan (of is het raket?): https://picasaweb.google.com/102723864943907580757/Rutenbrock19Juli2014#6038383241233308146
Overeenkomst: het heeft weer met fietsen te maken (een velomobiel).
Toch denk ik nog eerder aan Appie Happie (Dick Bruynesteyn) of Peter Knegjens.
Die laatste zou ik dan denken, want die leidde wel spelshows. Maar hij had het ook weer ergens vandaan, volgens mij.
Toen ik vorig jaar in Thailand banaantjes aangeboden kreeg begreep ik dat we hier al een eeuw bedrogen worden met dat fletse, aan gigantisme lijdende industrieproduct van Fyffes en Chiquita. Bananen kunnen ongelofelijk lekker zijn!
Kijk dat is nog eens een goede tip. De bananen voor de kinderen wikkelen we in plastic, die van mijn eega laten we bruin worden. Tsja smaken verschillen. 😉