Veenkoloniale levenstrap


Midwintergedachte bie ’t Hoogholtje (Veenkoloniën)

Laive lu, blief even kieken,
Veür elkain weer wieder gait
Noar zien loan en weg en wieken,
Woar zien waark te wachten stait.

Wil ie even noar mie luustern
Nou de zun nog éven lacht ?
Veür de kortste doagen duustern,
Snei en hoagel om ons jagt?…

Stap veur stap klim’ wie noar boven
Op de köֲrte levensboan;
Stap veur stap wordt ’t oetzicht roemen,
Tot wie hóóg op ’t holtje stoan!

Dan ’n zetje… noar beneden !
Gauw en gauwer gait dat dan;
Doar ben al de leste treden…
’t Leven is net ’n hoogholtje, man!

Bron: ’t Noorden in Woord en Beeld 24 december 1926.


2 reacties on “Veenkoloniale levenstrap”

  1. Attie schreef:

    Leuk zo’n midwintergedachte.

  2. Harmiena Nora schreef:

    Tja, als je eenmaal over top bent, gaat de andere kant allemaal veel vlugger. En niet alleen op bruggetjes….


Mijn gedachten hierbij zijn:

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.