Knecht wil niet opblijven en neemt ontslag

Met iemand die zich Kits noemt zal alles wel snor zitten, denk je dan, maar dat was in dit geval toch niet zo. Deze Kornelis Pieters Kits had ruzie met zijn knecht.

Ze woonden in Niezijl, Kits als boer en naar ik meen ook als koopman, in elk geval als werkgever. De ruzie viel voor in 1808. Tegen zijn knecht, Egbert Hessels, had Kits nog zo gezegd dat hij moest opblijven, als Kits zelf ’s avonds van huis was. En wat gebeurt er?

dat voor enigen tijd op een avond ben te huis gekomen, dat gemelde mijn knegt (…) reeds te bed was…

Aldus Kits in zijn klacht bij de drost van het Westerkwartier. Uiteraard stelde Kits dat hevig teleur. Hij vertelde de drost dat

als toen mijn orders dienaangaande tegens hem heb herhaald, met te zeggen wanneer ik met peerd of wagen uit was, hij tot negen uur moest opblijven…

De knecht zei dat hij het verdomde en vroeg om het loon dat hij bij Kits verdiend had. Kits gaf hem dat geld, maar trok twaalf weken loon van de som af. Waarop de knecht zich tekort gedaan voelde en weigerde het geld aan te nemen.

Blijkbaar wilde Kits de knecht voor wezen. Hij verzocht om een overleg met de knecht in bijzijn van de drost, maar dat goede gesprek heeft niet plaatsgevonden. Mogelijk maakte de knecht de zaak civiel aanhangig, maar die stukken heb ik nog niet gezien.

Het gaat mij ook niet om de afloop. Het is die knecht. Natuurlijk maakte inwonend personeel lange dagen, en stond men veel vroeger op dan nu, vooral op het platteland. Maar een dienstbode die dermate gesteld was op zijn rust als Egbert Hessels, kwam toch heel weinig voor. Bij ontslagkwesties ging het veel vaker over knechten en meiden die te lang uitbleven naar de zin van hun patroons.

—

Bron: RHC Groninger Archieven, Toegang 735 (jurisdictie Westerkwartier) inv.nr. 727: rekest 8 december 1808.