De kermiszanger Albert Bakker

Wie der ouderen onder ons herinnert zich niet den liedjeszanger en orgeldraaier Albert Bakker, die, zooals het heette, getrouwd was met een domineesdochter? Hoe fier stond hij niet voor z’n hoog opgehangen „schilderij”, waarop de inhoud van het lied in helle kleuren stond afgeverfd! Vooral „het vrouwtje van Stavoren” was een succesnummer. Op de „schilderij” zag men de rijke weduwe uit den tijd van koning Radboud, nagenoeg levensgroot en rijkelijk met gouden sieraden behangen. Met een langen aanwijsstok werd, onder het zingen en orgelen door, de omstanders alles duidelijk aangewezen. Soms zweeg Bakkers forsche stem eventjes, eventjes ook maar… de pruim werd vlugjes-behendig van den rechterkant naar den linkerkant geduwd. Was het „Weeuwtje” afgedraaid, dan verandering van doek:

„De bloedige battalje van zeuve meissies om de bakker z’n broek!
Hij was ’n liefhebber van de jonge meisjes,
maar het is hem leelijk opgebroke.
Hij had wel zeuve aan de hand,
Daardoor kwam hij tot groote schand!”

Zulke liedjeszangers als Bakker – we bedoelen met aanschouwelijke tafereelen – zijn d’r tegenwoordig niet meer. In den ouden tijd trof men ze veel aan op de kermissen, ja werden ze wel eens geweerd, omdat ze dingen zongen, welke „nijet dienende weren omme bij alle menschen gehoort te worden.”

—

Bron: Nieuwsblad van het Noorden 12 mei 1915.