Koekassortiment

In 1738 sprak het Groninger koekenbakkersgilde af, dat dit voortaan het assortiment zou zijn:

Ik verklap geen nieuws, als ik zeg dat de Groninger koek eigenlijk een Deventer koek was. Anno 1738 kenden de Groninger koekenbakkers zelfs helemaal nog geen Groninger koek. Reken maar dat ze die hadden genoemd, als die bestaan had. Zelfs het oudste recept van de Groninger koek, uit 1766, was er een van Deventer koek.

Die koek was er in verschillende zwaartes van een half tot ruim anderhalve pond (of 15 tot 52 lood). Je kon hem ook in een kruidkoekvariant kopen, die wat duurder was. Verder hadden de koekenbakkers ‘hylikmakers‘ (honingkoeken, ook wel vertaald als heilig- of huwelijksmakers) met of zonder sukade, naast fijne koek, eveneens met dat spul,  eventueel in een streepkoekvariant voor de jeugd.

Als een koekenbakker zich niet aan  het assortiment, de gewicht- of de prijszetting hield, dan verbeurde hij een gulden boete, oftewel de waarde van maar liefst acht stuks pondskoeken, een oven vol. Je begrijpt dat hij dat wel uit zijn hoofd liet. Alleen voor oude, verbrande en beschadigde koek maakte het gilde graag een uitzondering, zij het dat het de gildebroeders wel op het hart bond te streven naar een “gaaf en vris” product.

Bronnen:

• Groninger Archieven, Toegang 1325 (gilden) inv.nr. 107 achterin.
• Martin Hillenga, Wadapatja (Groningen 2019) 145.