Blikken in een overstelpende hoeveelheid
Geplaatst op: 11 september 2023 Hoort bij: Westerkwartier 2 reactiesOp Monumentendag had ik als tweede bezienswaardigheid het Blik & Trommelmuseum in Niezijl op het programma staan. De voormalige supermarkt van Hein en Tineke Nauta daar herbergt met zijn 250 vierkante meter zo’n 7500 blikken en nog wat andere oudheden. Een overstelpende hoeveelheid. Ze hadden er ook caravans kunnen stallen, maar Hein maakte er liever een museum van en zodoende hebben ze nu ook nog iets van de aanloop die ze hadden toen het nog een winkel was.
Onder de luifel een vergelijking waarmee iedere vergrijzende liefhebber van oudheden het alleen maar eens kan zijn:
Dit zijn 84 blikken, en dan hebben ze nog bijna honderd maal zoveel:
Deze koffieboer Juan Valdez springt er tussenuit:
Een klassieker van Insulinde, een fabriek in een steeg bij de Oude Ebbingestraat wz in Groningen:
Een andere klassieker, van dezelfde fabriek:
Hein is een volbloed verzamelaar, en deed in 1965 dus ook mee met de speldjes-rage:
Die van Caltex, OK, FINA en die witte met de old-timers heb ik destijds ook gehad.
Een blik van Eikel cacao – welke huismoeder kon weerstand bieden aan zo’n snoetje? Vader had er maar een bloedhekel aan dat hij dankzij haar wekenlang die nepslobber moest drinken in plaats van echte, opwekkende koffie:
Karel I met zijn onsympathieke kop in meervoud:
De Zaaier, van een coöperatieve sigarenfabriek aan het Damsterdiep in Groningen (jaren twintig):
Een fraai blik met een nobele wilde en folkloristische motieven:
Een verdwaald houten kistje voor de fijnste kwaliteit korstloze nagelkaas, merk Kruiwagen, van de NCZ in Leeuwarden:
Bakelieten telefoon zoals die begin jaren zestig ook nog bij ons thuis in de gang hing:
Boenwas?
Appelstroop kokende kabouters testen het eigen product:
Fraaie ontwerpjes van Verkade:
Alle varianten van het smalle blik voor Zwitsal- babypoeder – ook de billetjes van mijn drie jongere broers en mij zijn hiermee behandeld:
Maar alleen de jongste twee kregen hun prakkie op zo’n warmhoudbord, dat van onder gevuld werd met heet water:
Davitamon: de opvolger die begin jaren zestig de levertraan overbodig maakte – kennelijk groeide eerst je neus ervan:
Tweibakblik van De Bijenkorf (Schuilenga) uit Surhuisterveen:
groninganus 
Bij ons thuis hing de telefoon ook in de hal – mijn vader vond het vooral een functioneel apparaat en een kletspraatj deed je maar ergens anders. Ook was telefoneren in de jaren 50 en 60 niet goedkoop ….
Ja, bij ons ook. En we hadden een code: als het stopte na bv twee rings, wist je dat je ‘vriendje’ op een afgesproken plek wachtte.