Gemeente Groningen geeft straatschenders vrij spel

Had gisterochtend een boodschapje in de Oosterpoort gedaan en liep terug naar het busstation bij de Stationsweg (parallel aan het Verbindingskanaal) om daar bij perron F lijn 8 naar Hoogkerk Dorp terug te nemen. Op de Stationsweg voorbij de Hereweg wilde ik de voor mij kortste route langs GasTerra (voorheen een bankgebouw van meen ik ABN-Amro) nemen, waar de stoep al ongelooflijk lang voor werkzaamheden op  verschillende plekken (dan weer hier, dan weer daar) is opgebroken. De aannemer en diens werknemers schijnen zich hier van de gemeente niet aan een deadline of opleverdatum te hoeven houden, ze zijn er althans al minstens een maand (of wat) bezig. Het duurt maar en het duurt maar. En elke keer als gewone passanten, wat er bijzonder veel zijn op deze route tussen beide stations en de binnenstad, krijgen die te maken met bullebakkende hesjesdragers die eventueel ook niet vies zijn van de inzet van fysieke middelen om deze passanten op de door deze wegwerkers geprefereerde looproute te dwingen.

De eerste die ik hier gisterochtend tegenkwam wilde me naar de over-of noordkant van de Stationsweg dirigeren of ‘stimuleren’. Ik ging echter niet recht en met een haakse bocht over de weg, zoals hij wilde, maar met een schuine route richting museum.  De tweede, die mijn vermeend wederrechtelijke weggebruik vanaf een afstandje  aanzag, was dit kennelijk niet naar de zin. Hij liep op mij af om mij een ijshockeywaardige bodycheck te geven, en nog een schouderduw naderhand op de koop toe. Ik kon me op de stoeprand nog net verbouwereerd staande houden, maar liep de route die ik al voornemens was te lopen: de kortste weg is immers vaak ook de mooiste. Meende vanwege zijn groene hesje eerst dat het om een politie-agent ging, maar zich legitimeren was er niet bij  en hij wilde desgevraagd ook niet mondeling zijn naam niet noemen. Dus was het geen agent, concludeerde ik. Omdat ik hem een klacht bij de poltie in het vooruitzicht stelde, noemde hij mij lomp, maar dat leek mij gezien zijn gedrag een flagrant geval van verleugenende projectie zoals je  standaard mag verwachten bij machtsgeile narcisten.

Als vreemd bezoeker van de stad Groningen zou ik in elk geval de welkomstborden waarmee de gemeente Groningen hem of haar begroet, met een flinke korrel zout willen nemen. Bevoegd gezag wordt hier vaker klakkeloos  uit handen gegeven aan, of straffeloos aangematigd door ongelikte proleten die hun werk maar laten sloeren. Jammer genoeg  maken deze types slachtoffers bij het algemene publiek en krijgt Groningen er een ongastvrije naam door.