Secundaire problematiek van de knut

Momenteel is bloggend Nederland erg in de weer met de knut. Alleen al bij mijn selecte steekproef houden een Aargh, een Groene Khmer, en een Serendips zich met het bijtgrage mormeltje bezig.

Het muzikale aspect evenwel, bleef tot op heden zwaar onderbelicht. En zulks ten onrechte. Want hier valt te vernemen dat de knut (of midge) in geluidstechnisch opzicht minstens even irritant aanwezig kan zijn als onze gewone muggen, vooral ook ’s nachts. Terwijl een filmpje als dit  bij knutten geen enkel troostrijk perspectief meer biedt, daar het schepseltje veels te klein is voor de aangedragen eindoplossing. Het kruipt eenvoudig tussen groeven, kieren en naden weg, tot de kust weer vrij is en het zijn concert opnieuw kan beginnen.

Horeca-innovaties

Er is nu een spiksplinternieuw thema-café te Nanjing in China, waar de klant een personeelslid vrijelijk mag mishandelen of in elkaar slaan. Het kost de klant dan wel een lieve grijpstuiver, maar, zeg nou zelf: er zijn duurdere methoden om van je frustraties af te komen.

En toch lijkt hiermee het gat in de markt nog lang niet gevuld. Immers, alleen de klanten die hun frustraties louter op anderen willen botvieren, zijn met deze horeca-innovatie gediend. De niet onaanzienlijke groep klanten echter, die uit is op een aframmeling voor zichzelf, blijf vooralsnog in de kou staan. En dat vinden wij jammer. Ook voor deze nog te weinig onderkende doelgroep zouden wij dus gaarne een gespecialiseerde vorm van horeca zien ontstaan, en daarom namen we contact op met Bas Rutten, een zeer ervaren uitsmijter, die ons per omgaande een video met zijn repertoire deed toekomen.

Op basis van Bas zijn instructieve video hebben we ons concept verder kunnen ontwikkelen. Het probleem is nu nog alleen, wat voor tarieven we mogen rekenen voor de verschillende vormen van dienstverlening aan onze doelgroep, die volgens een verkennend marktonderzoek geheel bij de reguliere horeca weg zal blijven na de introductie van ons concept.

Niks geen of juist alle sport in de Grondwet

Burgemeester Jan Rijpstra van Tynaarlo, tevens oud-sportleraar en ex-kamerlid voor de VVD, wil dat de term sport in de grondwet komt. Er staat nu wel iets in dat rechtsgeleerde stukje proza over de voorwaardenscheppende rol van de overheid terzake onze vrijetijdsbesteding, maar dat is volgens Rijpstra niet genoeg. De sport mot er uitdrukkelijk in.

Waarom dat moet is minder helder. Ja, de sport is errug belangrijk. Maar dat vindt de overheid ook nu al wel. En er is geen kijk op dat dat ooit minder wordt.

Bovendien heb je zo’n grondwetsherziening niet van de ene op de andere dag voor elkaar. Die vergt een omslachtige en begrotelijke procedure, waarbij je je zou kunnen afvragen of de energie en de pegels niet beter hadden kunnen worden besteed. Aan sport bijvoorbeeld.

Uiteindelijk is er dan ook nog eens een tweederde kamermeerderheid voor nodig. Terwijl bijna tweederde van “het volk” tegen is. Althans, volgens de poll op ’t digitale DvhN, waar 65 % van de 1066 stemmen op dit moment zegt, dat Rijpstra het sportbelang overdrijft.

Maar goed, als het er dan toch onverhoopt van mocht komen, van dat incorpereren der sport in ons aller rijksconstitutie, dan kunnen we natuurlijk niet volstaan met een lullig tweeregelig paragraafje. Dan moeten we het meteen ook maar even goed aanpakken.

In dat geval zou ik willen pleiten voor het expliciet opnemen van alle momenteel in Nederland beoefende sporten. Zoals ook het internationaal doorbrekende fierljeppen, het sterk furore makende telefoonboekscheuren, en, last but not least, het vanuit de gemeente Tynaarlo aan een onstuitbare opmars beginnende paardenhandbal.

Ja, elke Nederlandse sport mot in de grondwet. Zodat we voorlopig niet weer al die moeite hoeven doen.

Hezbollah, hearts & minds

Riemer Brouwer, een van de bloggende Nederlanders in Libanon, meldt dat daar gisteravond een “historische” TV-uitzending was. Van de belangrijkste, maar liefst vier uur durende politieke talkshow in het land. Er werd een geweldig taboe doorbroken. In plaats van almaar lippendienst te bewijzen aan de politiek-correcte notie van de Hezbollah als honorabele verzets-organisatie, discussieerde men frank en vrij over de vraag of de Hezbollah al dan niet ontwapenen moet.

En wat meer is, “gewone burgers” spraken zich ondubbelzinnig uit voor zo’n ontwapening, aldus Brouwer:

“Als deze avond enige indicatie geeft voor de stemming onder de Libanezen is die wel dat men Hezbollah spuug- en spuugzat is. (…) Al de frustraties en al het ongenoegen kwamen naar buiten in vaak heftige bewoordingen. (…) Het leek wel een wedstrijd wie het hardste kon uithalen naar Hezbollah. Het leek ook of men opgelucht was en zelfs trots op de hervonden vrijheid.”

Weer even wat koffiedik kijken: alles hangt er vanaf in welke mate de Hezbollah de zekere nederlaag als overwinning kan gaan verkopen. Plat gezegd: hoe meer Israelies er sneuvelen, hoe meer anklang de Hezbollah houdt. En hoe minder andere groepen (de diverse soorten christenen, soenieten. druzen en gematigde sjiïten) geneigd zullen zijn om Hezbollah de rekening te presenteren.

Ongewone poll-uitkomst bij Aljazeera

Bij de polls van Aljazeera.net is er altijd een meerderheid van tweederde, driekwart contra Israël en de VS. Zoniet dit keer, nu bijna 94.000 respondenten te kennen mochten geven wie schuld aan de Libanon-oorlog heeft. Hezbollah, Iran en Syrië scoren met elkaar 46 %, terwijl Israël en de VS samen op slechts 42 % uitkomen. En dat betekent dat Hezbollah de ‘hearts and minds’ in de Arabische straat, of laten we zeggen op de digitale Arabische snelweg, niet gewonnen heeft.

Die Arabische straat zou zich wel eens meer zorgen kunnen maken over de sjiïtisch-Iraanse machtsontplooiing (Hezbollah, Iraanse atoombom, etnische schoonmaakpartijen in Irak), dan we aan de hand van onze media vermoeden. In Irak is er ook al een tijdje een toenadering gaande tussen Soenieten en Amerikanen. Zarqawi werd waarschijnlijk geofferd door Soenitische clans. Onlangs was ook in het nieuws dat de Amerikanen wat de Soenieten betreft niet meer stante pede Irak hoefden te verlaten. Aan de andere kant nemen de Sjiïten, hun premier voorop, nu openlijk afstand van de Amerikanen. Heel voorzichtig tekent zich een frontenwisseling af.

Gotspe van de dag

Ofwel van de regen in de drup:

“Prime Minister Maliki’s comments in Baghdad came in response to a reporter’s question about whether the Iraqi government had plans to evacuate Iraqis from Lebanon. After lashing out at Israel, Mr. Maliki said he had asked the Iraqi Embassy in Beirut to help evacuate Iraqis stranded by the Israeli campaign.”

Bron (registratie verplicht)

Bild komt op voor het ‘duzen’

De Duitsers, zo ging de vorige week al rond, hebben tijdens het WK voetbal de levensvreugde ontdekt. Ook zouden zij een nieuw anti-autoritair wij-gevoel hebben ontwikkeld. En nu maken ze bovendien nog eens korte metten met dat stijve en formele u, bij het elkaar aanspreken. Zelfs Bild is voor die verandering:

“Schluß mit dem distanzierten Sie, laßt uns doch alle duzen! Das ist herzlicher, offener, ehrlicher.”

Het blad laat een woordvoerder van een software-bedrijf de voordelen van het jijen en jouwen uitmeten:

“Dadurch werden Ideen schneller ausgetauscht und Probleme einfacher gelöst. Das Duzen stärkt das Wir-Gefühl.”

Andere spreekbuizen uit het bedrijfsleven reppen van het doorbreken van vastgeroeste structuren door het jijen en jouwen. “Wenn es entgegenkommend gemeint ist”, zegt een psychologe,

“wirkt es auf alle positiv. Es strahlt wie bei Jürgen Klinsmann Weltoffenheit aus, und man gewinnt schneller Leute für sich.”

De vele buitenlandse bezoekers bij het WK schijnen ontremmend te hebben gewerkt. Die duzten sowieso en staken de Duitse politie aan. Toch betwijfelt Bild of het elkaar aanspreken met u van vandaag op morgen afgeschaft is. Volgens een hoogleraar arbeidsrecht verbeteren werkrelaties niet door het jijen en jouwen, en de Duitse Bank wil het ook niet van bovenaf opleggen. Daarom verwijst Bild veiligheidshalve naar een etiquette-site. En dat enige voorzichtigheid geboden is, blijkt uit de poll bij het bericht: zo’n 51 % van de respondenten is nog steeds tegen het duzen gekant.

Voetbal was weer eens oorlog

Kwartier voor het einde: tien gele kaarten, mooi gelijk verdeeld, waarvan twee ook nog gepromoveerd tot rood.

Kansje voor Nederland. Ligt er weer een Portugees. Het loopt volledig uit de hand. Trap op de achillespezen van Van Persie. Tjongejongejonge, moeie kijke! Het wordt een schop- en matpartij.

Dertien minuten nog. Deco rood. Dag Deco, ciao. Hoe dom kan je zijn. Mooie voetballer en dan nu. Evenaring kaartenrecord wk-wedstrijden.

Elf minuten nog. Kuijt verprutst wereldkans. Je moet eromheen,  je moet niet schieten, jongen, je moet kappen, dan ben je erlangs.

Acht minuten voor tijd. Wat is dit voor avond? Geen leuke avond. Heb het gevoel dat het gewoon niet gaat gebeuren.

Zes minuten officieel nog. Er gaat echt wel wat bijkomen hoor, er gaat echt wel wat bijkomen.

Vijf minuten nog. Mijn geloof staat fier overeind, maar zo langzamerhand word ik een beetje uitgelachen.

Het laatste restje geloof lijkt uit het hoofd van mijn sympathieke collega te zijn weggevloeid.

Het spel gaat nog verder, gaat nog steeds verder, er kunnen nog een paar minuutjes bijkomen.

88-ste minuut, en eh, ja, toe maar.

Het schot gaat hoog over. jammer, we zijn eruit. Wat een kans voor Kuyt, hij komt 3 centimer te kort.

Extra tijd 6 minuten.

Nog een minuut of 4.

De tijd tikt weg, we hebben dat te vaak moeten zeggen, helaas vanavond.

Van Bronckhorst gaat er ook af. Wat is dit voor avond, mensen? Het was een flinke overtreding.

95-ste minuut. 9 tegen 9. Mijn goeie gevoel ten spijt, het gaat niet meer lukken, we liggen eruit, het wk is voorbij.

De klok springt nu op 96 minuten.

Robben, Robben, hij moet voor de goal. Van Persie gaat ernaast liggen. Het is over en uit, we liggen uit het wereldkampioenschap. De scheidsrechter gaat nu nog wat vechtende spelers uit elkaar halen, dan gaat hij fluiten en dat moment is nu gekomen. We liggen eruit. Het is over. Het is voorbij.

(teksten uit het radioverslag op Radio I van Portugal – Nederland)

Met een gerust gevoel van huis

Voortaan ga ik bij elke WK-wedstrijd van Oranje fietsen, als het zulk mooi weer is. Want de doelpunten – zoals deze van Arjen Robben – kan je achteraf wel bekijken bij een Sloveense Blogger. Die het nog druk met uploaden krijgt, als het op strafschoppen schieten aankomt.

(Met dank aan Arjan Emmelkamp.)

Er is nog hoop

Afgaand op deze Sumatraanse docu-collage valt het nog wel mee met het moslim-fundamentalisme. Want onderweg zie je dames met hoofddoekjes muziek maken en swingen. Terwijl de meest fanatieke fundi’s weinig moeten hebben van muziek, anders dan koran-recitaties.

Definitieve verklaring Verdonk

Dat doet ze nou anders nooit hoor. Ze bedoelt het helemaal niet zo kwaad, in d’r hart is ze een overjarige hippie, kijk maar.

Ayaan vertrekt, nu Neelie nog

Ayaan Hirsi Ali houdt de eer aan zichzelf en vertrekt voortijdig uit de Tweede Kamer om iets bij een denktank in de VS te gaan doen. Binnen de VVD rommelt het nu. Wat mij betreft komt er een bijltjesdag voor VVD-ers als Neelie Kroes, die de ‘gelukzoekster’ indertijd willens en wetens onder valse naam en voorwendselen op de VVD-lijst voor de kamerverkiezingen hebben gezet.

Dijkstal heeft gelijk, de VVD zit met een geloofwaardigheidsprobleem. Het openlijk accepteren van één economische vluchteling impliceert dat je ze allemaal accepteert. Anders ben je voor willekeur.

Vandaag hoorde ik iemand zeggen dat zij precies hetzelfde zou hebben gedaan, als zij in Ayaans schoenen had gestaan, anno 1992. Tegen leugens in zo’n geval had ze geen enkel bezwaar. Nou zou ik er ook niemand voor willen bestraffen die geen politieke functie bekleedt, maar daarom hoeven we de leugens nog niet te laten passeren. Door de leugens van de economische vluchtelingen stuiten de echte asielzoekers op een wantrouwen dat zwaar ongepast is.

Ayaan Hirsi Ali heb ik één keer in levende lijve gezien, een paar jaar geleden bij een symposium dat de Groningse theologen op touw hadden gezet in de Doopsgezinde kerk. Voordat je daar binnenkwam, was je drie of vier mannen met portofoons voorbij, en dan ging het alleen nog maar om de zichtbare beveiliging. Ayaan leek kleiner dan op tv en opereerde ook aanzienlijk bedeesder. Ze had zo weinig inbreng in het debat, dat ik volstrekt niet onder de indruk kon raken.

Die grote populariteit van haar vond en vind ik nogal zonderling. Alhoewel die best verklaarbaar is. Komend uit een cultuur die hier absoluut niet mocht worden bekritiseerd, bekritiseerde zij die cultuur voor ons. Als culturele overloper ging ze voor in de bevrijding van een politieke correctheid, die verstikkend was. Bovendien is ze redelijk knap en intelligent en komt ze goed over op de buis. Ze zal haar weg wel weten te vinden.