Eenkennig

De Nederlandse ambassade in Saoudie Arabië blijft op haar website het Koninkrijk der Nederlanden onverdroten aanprijzen als een populaire vakantiebestemming. De tulpen, de molens, de oude steden, stranden en imposante waterstaatswerken, ze brengt het allemaal onder de aandacht van het belangstellende Saoudische publiek. Maar als het op steden aankomt, dan is die ambassade van ons hele Koninkrijk wel verrekte eenkennig. Alleen Amsterdam, Den Haag, Delft, Utrecht, Haarlem en Rotterdam vindt ze blijkbaar noemenswaard. Aan Maastricht, Deventer en Groningen bijvoorbeeld, wordt geen woord vuilgemaakt. In de perceptie van het Nederlandse Hollandse gezantschap ligt er buiten de Randstad een soort woestijn.

Aan de andere kant, waar maak je je druk om? Lamaar zitten joh. Elk voordeel heb ze nadeel. Laat die Saoudische toeristen vooral mooi in de Randstad blijven.

Wahabitisch vandalisme

Toen de Taliban in 2001 de boeddhistische beelden in de Afghaanse Bamiyan-vallei opbliezen, sprak ieder weldenkend mens daar schande van. Nu hetzelfde met de allerlaatste historische gebouwen van Mekka en Medina gebeurt, hoor je daar nauwelijks iemand over.

In de Independent een uitzondering, de Saudiër Sami Angawi, een erkend specialist op het gebied van Islamische architectuur. De laatste twintig jaar werd al zo’n 95 procent van de meer dan duizend jaar oude gebouwen in de twee heilige steden neergehaald, en Angawi maakt de buitenwereld erop attent dat de laatste 5 procent binnenkort ook tegen de vlakte gaat. “We zijn getuige van de laatste dagen van het oude Mekka and Medina”, zegt hij:

“Er zijn nog maar twintig bouwwerken over uit de tijd van de Profeet, 1400 jaar geleden, en die kunnen nu elk moment omgebulldozerd worden.”

De Saoudische sloopzucht vloeit voort uit de strenge, wahabitische Islam-opvatting, die geen ruimte laat aan een verering, buiten die voor Allah. Een fatwah uit 1994 van de hoogste religieuze raad in Saoudi Arabië legitimeert de ‘beeldenstorm’. Volgens die fatwah zou het behoud van historische sites kunnen leiden tot meergodendom en idolatrie.

Dit anti-historische religieuze fanatisme, dat in waardering voor monumenten al heiligschennis ontwaart, is overigens koren op de molen van projectontwikkelaars, die volgaarne gigantische parkeerplaatsen en hotelaccomodaties op de platgewalste werelderfgoedsites bouwen. Niet voor niets kwam Bin Laden uit een aannemersfamilie.

De iconoclastische mentaliteit voorspelt uiteraard weinig goeds voor andere gebieden, waar ze ingang mocht vinden. Wie geen respect voor de ‘eigen’ historie kan opbrengen, zal dat immers ook niet gauw hebben voor andermans geschiedenis. Tegelijkertijd laat die mentaliteit zien, dat het regelmatig opklinkende ach en wee van de fundamentalisten over de Jeruzalemse Al-Aksa moskee in wezen hypocriet is.

Joop Atsma

Al googelend op “droge worst” belandde ik op de website van een ouwe jaargenoot van me, het CDA-kamerlid Joop Atsma. Bij een reünie, een paar jaar geleden, verbaasde het ons al hogelijk dat Joop, ooit een erkend fuifnummer, verstek liet gaan, maar een Charles Schwietert is hij niet en in de autobio op zijn website biecht hij eerlijk op dat hij de studie geschiedenis nooit afgemaakt heeft. Dat zal de reden voor zijn absentie zijn, dacht ik. Net of dat zo erg is, in het licht van zijn latere sportbondbestuurders- en politieke carrière. De volgende keer moet er maar even een extra klemmend beroep op hem worden gedaan.

Atsma is ex-journalist van (eigen) huis-aan-huisbladen in de Friese Woudstreek en schrijft zo nu en dan nog steeds stukkies, blijkt uit de lijst ‘publicaties’ op zijn website. Onder meer produceert hij die voor FietsActief, een blad van de wielerbond KNWU, waar hij de voorzitter van is. Gezien het meest recente artikel, bovenaan de lijst, ziet hij weinig heil in de aanbeveling van de fietsersbond ENFB, om alle betegelde fietspaden in Nederland – ongeveer de helft van de voorraad – maar eens te asfalteren. “Dat is letterlijk de weg van de minste weerstand”, oordeelt onze CDA-er en wielervoorman. “Asfalt is inderdaad goedkoper in onderhoud dan tegels of steen, het rijdt veelal ook gemakkelijker, maar of het mooier is? Ik vind van niet.” Zijn voorkeur gaat uit naar klinkers: “In Drente of Brabant is hier en daar een kasseitje ook prima. Fietsers zijn karaktermensen en zijn echt niet alleen op zoek naar asfaltpaden zo vlak als een biljartlaken.”

En hier verschil ik al met hem van mening. Zelf rij ik ook wel eens puur voor mijn genoegen en op karakter en met het snot voor ogen stoempend over een hobbeldebobbelde zandpad, maar dat valt buiten het bestek van het gewone woonwerkverkeer. En zeker voor de dagelijkse routes in de steden en vlak erbuiten is asfalt verre te prefereren boven tegels, die op de een of andere manier altijd uiteen gaan wijken en dan een valkuil voor fietsers vormen.

De andere stukken van Joop Atsma lees ik later nog wel eens.
Ik vermoed dat we het wel vaker oneens zijn.

Bekeerlingen

Eden Natan-Zada, de jonge joodse extremist die in een bus met zijn Amerikaanse M16 geweer vier Arabische Israeliërs neerknalde en daarna gelynched werd, stond in het Israelische leger allang bekend als een problematische figuur. Feitelijk was hij met die M16 gedeserteerd, maar lieten de langs elkaar heen werkende instanties van leger èn geheime dienst dat rustig op zijn beloop. Alle waarschuwingen en smeekbeden ten spijt, als je zijn familie mag geloven.

Uit de stukken die Haaretz aan de zaak wijdt, blijkt dat Natan-Zada verdomd veel gemeen heeft met de terroristische islamisten in Europa.

Natan-Zada maakte deel uit van de Kach-beweging. Die streeft naar een groot Israel, met exclusief joods recht. Zoals bekend streven de islamisten van Al Qaida naar één groot mohammedaans rijk, dat zich uitsluitend baseert op de sjariah, het islam-recht. In beide gevallen is er de verabsolutering van het eigen gelijk, waar anderen zich maar aan hebben te onderwerpen.

Natan-Zada kon het leger verlaten met een S-5, maar wilde dat beslist niet. Zoals bekend weigerde Mohammed B., de moordenaar van Theo van Gogh, zich te laten onderzoeken op zijn psychische toerekeningsvatbaarheid. In beide gevallen waren de heren zo bang om voor gek verklaard te worden, omdat zulks afbreuk zou doen aan hun religieuze motivatie.

En Natan-Zada was zo’n bekeerling, die er nog veel radicalere opvattingen op na gaat houden dan het gros van de oude, gevestigde gelovigen. Zoals bekend, waren de zichzelfopblazers van Londen eveneens tamelijk pril in hun geharnaste opvattingen. Uit beide gevallen blijkt dat bekeerlingen gevaarlijk zijn, juist omdat zij zich nog moeten bewijzen in hun kersverse credo.

Buskruit en tolerantie

Adam Nicolson staat in The Guardian stil bij het feit dat het straks 400 jaar geleden is dat in Londen het ‘Gunpowder Plot’ werd ontdekt, een samenzwering om het Engelse parlement op te blazen, met de koning erbij. Volgens Nicolson waren de katholieken de moslems van 1605.

Onder de nieuwe koning, Jacobus II, stond dat jaar de deur op een kier naar meer tolerantie voor de stevig onderdrukte katholieken van Engeland. Maar er was ook een hele kleine minderheid van radicale ‘papisten’, verknocht aan de zaak van de contra-reformatie en wars van nationale verzoening. Zoals Guy Fawkes, die in ‘onze’ Tachtigjarige Oorlog aan de ‘verkeerde’, Spaanse kant meevocht. Onder valse naam gerepatrieerd, stouwde hij, gesponsord door een groep fanatiek-katholieke heren, een kelder onder het Londense parlementsgebouw vol met tonnetjes buskruit.

De zaak kwam uit voordat de boel de lucht in vloog, maar dat maakte niet uit, de reactie was verschrikkelijk. De deur naar meer tolerantie ging met een harde klap dicht en de wettelijke achterstelling van de katholieken duurde nog ruim twee eeuwen. Het verhaal van de samenzwering van Fawkes, concludeert Nicolson, houdt een dringende waarschuwing in:

“A tolerant, multi-layered and in many ways subtle approach to cultural diversity was quite suddenly and for a very long time thrown into reverse by an attack made on the majority culture by a tiny, partially unhinged group of murderous maniacs. They represented no one but themselves, but their actions were frightening enough for the majority culture to close down on them and any one who looked like them.”

Sofisterij

Wat is dat voor flauwekuldiscussie dat de politie niet mag binnentreden in horeca-gelegenheden om daar te controleren op het schenken van alcohol aan jongeren onder de zestien jaar? Het zijn publieke gelegenheden, al eeuwenlang onder politietoezicht vallend. Niet de politie maakt de regels, de politie moet de regels handhaven en niet met allerlei juridische sofisterij onder haar werk uit proberen te komen.

De bommen van 7.7

Het lijkt er nu toch heel erg sterk op dat de bommen van 7 juli helemaal uit veredelde huisvlijt bestonden, met als voornaamste ingrediënten gekoelde waterstofperoxide (haarbleek), citroenzuur en warmtetabletten, en met mobieltjes als ontstekers.

Vooral dat laatste intrigeert. Het zou nog best zo kunnen zijn dat die bommenleggers er ingeluisd zijn door een kwade genius. Op de een of andere manier is dat een rustgevende gedachte, want dat zou betekenen dat volgende ploegen naïevelingen minder gemakkelijk te vinden zullen zijn.

Geweldige veiligheidsmaatregelen in Londen momenteel. Ze hebben zelfs Dad’s Army uit de kast getrokken. Mocht er überhaupt nog wat gebeuren, dan zou dat wel eens tijdens de avondspits kunnen zijn. Immers, de eerste ploeg deed het ’s morgens, de tweede ’s middags etc. Maar eigenlijk denk ik niet dat er vandaag wat gebeurt.

Steve Vincent

De Amerikaanse journalist en kunstcriticus Steve Vincent die gister bij Basrah in zuidelijk Irak is vermoord, was getuige zijn weblog In the Red Zone geen groot vriend van Muqtada al-Sadr, de sjiitische militieleider, die daar zo’n beetje de macht in handen heeft, en waarover andersdenkende Basrawi’s nauwelijks nog iets ten nadele durven te zeggen. Vincent’s artikelen in onder andere The New York Times zullen hem niet in dank afgenomen zijn. Dat de moordenaars ooit gepakt worden, is zeer onwaarschijnlijk.

Update 22.56 uur Het weblog van Steve Vincent is inmiddels voorzien van een RIP-stukje, dat naar een In Memoriam linkt met een waslijst van Vincents’ stukken.

Nog later De passage op de opinie-pagina van The New York Times d.d. 31.7.05 die hem de kop gekost heeft:

“An Iraqi police lieutenant, who for obvious reasons asked to remain anonymous, confirmed to me the widespread rumors that a few police officers are perpetrating many of the hundreds of assassinations – mostly of former Baath Party members – that take place in Basra each month. He told me that there is even a sort of “death car”: a white Toyota Mark II that glides through the city streets, carrying off-duty police officers in the pay of extremist religious groups to their next assignment.”

Jihadfascisme werft in de lik

Er zijn bewijzen dat de Britse gevangenissen een recruteringsveld vormen voor jihadfascisten. Muktar Said-Ibrahim, de afgelopen week gearresteerd, bracht al eens twee-en-een-half jaar in jeugdgevangenissen door. Richard Reid, die een lijnvliegtuig met een schoenbom op wilde blazen, raakte tot de radicale Islam bekeerd tijdens een eerdere detentie.

Eenzame, wanhopige verschoppelingen en delinkwenten op zoek naar de zin van hun bestaan voelen zich nogal eens aangetrokken tot de Islam, menigmaal in een nogal radicale vorm. De gevangenis is een ideale voedingsbodem voor een religieuze hersenspoeling omdat er vervreemding en geweld heersen, maar ook een gretig publiek bestaat voor de onderlinge onderwijs- en gebedsgroepen…
Lees verder in The Independent

Noot:
Wil een crimineel een beetje aan de kost komen, dan moet hij natuurlijk niet al te gevoelig zijn voor de medemens. Voor een terrorist geldt hetzelfde, wil hij in zijn missie slagen. In die ongevoeligheid komen ze overeen, daarin is er geen bekering of ontwikkeling. Alleen heeft de crimineel als islamterrorist zichzelf een religieuze aflaat verschaft.

Irak-oorlog was ’t motief

The Guardian en The Independent melden enige uitlatingen van de in Rome opgepakte mislukte zelfmoordmartelaar Hussain Osman. Osman heeft er gezegd, dat de combi-aanslag van 21 juli zich direct richtte tegen de Britse deelname aan de Irak-oorlog. Uren achtereen bekeken de aanslagplegers video’s met onschuldige burgerslachtoffers en andere Irak-ellende. Dat pepte hun haat op. Zo rijpte de overtuiging dat er iets moest worden gedaan.

Het wordt steeds duidelijker dat er nog meer aanslagplegers rondlopen. Vooral donderdag zal het een nerveuze dag zijn, er zat immers een fortnight tussen de eerste en de tweede ronde en donderdag is er weer een fortnight voorbij.

Qul

Ik lees in het cover-artikel van The Spectator dat de begrafenis van de zelfmoordaanslagpleger Shehzad Tanweer (7/7) inmiddels heeft plaatsgevonden. Zonder dat de familie erbij was, in het dorp van herkomst vlakbij Lahore, Pakistan. Er waren duizenden mensen bij, die scandeerden dat Tanweer een held van de islam was. Ook de qul-ceremonie van de volgende dag trok zo’n massa. Bij qul wordt de koran gereciteerd om de reis van de overledene naar het paradijs te bespoedigen. Volgens de schrijver van het artikel was dat in Tanweers’ geval toch “hardly necessary”: “Being a shahid (martyr), he is deemed to have gone straight to paradise.”
Je zou het ook als onzekerheid kunnen interpreteren. Kennelijk zijn de gelovigen er niet helemaal gerust op dat de paradijsreis vlotjes verliep. Anders zou dat qul-ritueel overbodig zijn.

Gemankeerde martelaars

Alle vier de mislukte zelfmoordaanslagplegers van 21 juli zijn nu gepakt. Frappant is wat voor helden het blijken te zijn als de politie ze duidelijk maakt dat ze uit hun appartement moeten komen. Dan jeremiëren de gemankeerde martelaren:

“How do I know when I come out, that you’re not going to shoot me? I’m scared’.”

Ook had er een nog the bloody nerve om “I’ve got rights” naar de politie te roepen.

Er slaat vast wel eentje door.
Alleen: wat weet hij?

Gezocht: rugzaktoerist

Said Ibrahim, over wie ik gister al schreef, is mogelijk op een bus naar Amsterdam gestapt. Met een rugzak.

Nu de Engelse politie die geweldige bommenvoorraad heeft aangetroffen, vermoedt ze een derde ploeg. Zoals gezegd, denk ik dat het vier ploegen waren.

Een patroon bij jihad-fascisten

Weer een toertje Engelse media gedaan (BBC, Guardian, Independent). Mijn conclusie: onze staat mag in de toekomst wel extra letten op de Marokkanen die nu onze penitentiaire inrichtingen bevolken. Ook juist dan, als het goed met ze lijkt te gaan. Want er tekent zich een patroon af bij jihad-fascisten.

Van de kapers van 11-9 is bekend dat sommige nogal fors de bloemetjes buiten hadden gezet, voordat ze aan hun plan begonnen. Drank, drugs, vrouwen – het maakte Atta c.s. totaal niet uit. Twee jongens van de 7 juli-aanval in Londen kwamen zelfs al eens eerder in aanraking met de politie. En de nog steeds niet opgepakte Said Ibrahim van de mislukte aanslagen op 21-7 voldoet ook weer aan het patroon van de gast, die in het in islamitische ogen niet zo nauw nam voordat hij tot Allah bekeerd raakte. Op zijn zeventiende, in 1998, kreeg Ibrahim vijf jaar tuchthuis aan de broek als lid van een jeugdbende die reizigers op stations van hun geld en spullen beroofde.

Dat ‘in zonde levende’ islamieten de kloof tussen hun leven en de wel degelijk besefte leer op een linke manier niet lekker zit, staat voor mij allang vast. Ik ben ooit eens in een kroeg aangevlogen door een Pakistaan. Hij zat luidkeels op zijn geloof te pochen, maar keilde het ene na het andere pilsje in zijn keelgat, met een tosti-ham er tussendoor. En toen ik een opmerking over die ongerijmdheid maakte, viel dat helemaal verkeerd. Hij ontplofte. De halve kroeg heeft hem in bedwang moeten houden.

Blijkbaar geldt de zelfmoordaanslag voor zulke jongens als beste manier om van hun schaamte en schuldenlast af te komen.

Verder voldoet Said Ibrahim, om daar weer op terug te komen, weer aan bekende cliché’s. Eenmaal uit de lik en in Allah ging hij in djellaba lopen en liet hij zijn baard staan. Zijn buurvrouw probeerde hij te bekeren. Hij zou tachtig maagden krijgen als hij de naam van Allah prijzend naar de hemel ging, vertelde hij haar.

Intussen is er in Londen een hele lading bommen in een huurauto gevonden. ABC liet een röntgenfoto van zo’n bom zien:

Kruisvaarders

Ik heb een vermoeden over de bommenleggers van Londen. Als het uitkomt, dan zegt het vooral wat over de lichtelijk dwangneurotische trekjes van Al Qaida-leiders.

De bommen van 7 juli waren geplaatst op een kruis (noord, oost, zuid, west). Ook voor de bommen van 21 juli gold dat. Symbolisch willen de bommenleggers daarmee laten uitkomen hoezeer ze Engeland als “kruisvaarderstaat” willen treffen. Maar gezien de vierledige systematiek kan de wraak met ‘slechts’ twee ploegen helemaal niet volvoerd zijn. Ook dat waren er vier. En omdat de eerste uit Engeland kwam, en de tweede uit de hoorn van Afrika (voornamelijk Somalië), zullen de derde en vierde ploeg wel eens uit landen kunnen komen, die als as haaks op de as Engeland – Somalië staan, Dat zou een korte as kunnen zijn (Egypte – Jordanië), maar ook een langere (Noord-Afrika – Afghanistan).

Nog een mogelijkheid is dat de vier ploegen uit vier werelddelen komen. In dat geval zijn de Europese en de Afrikaanse ploeg aan de beurt geweest, en komen er nog een Aziatische en een Amerikaanse.
Vooral Amerikaanse (bekeerde) jihadi-extremisten moeten gemakkelijk op te sporen zijn. Maar de mislukking van de tweede aanslag en de klopjacht die nu nog steeds voortduurt zullen de derde en de vierde aanslag sowieso wel voorkomen, mag je hopen.