“Hou je bek!” Of – eerbied voor grijze haren is er niet meer bij, nu ik ze zelf heb.
Geplaatst op: 21 februari 2020 Hoort bij: De actuele wereld, Hoogkerk 7 reactiesNaar schatting is hij een jaar of dertien, veertien. Hij heeft in elk geval de baard nog niet in de keel en zit nog op de grootste maat kinderfiets.
Al eens eerder doemde hij ’s morgens op de Ruskenveensebrug plotseling vlak naast me op en dwingt me dan opzij. Kennelijk heel leergierig, met zo’n haast om naar school te komen. Nou is die planken fietsbrug een jaar of wat geleden wel wat breder gemaakt, maar niet zo breed dat fietsers elkaar heel gemakkelijk kunnen passeren: je moet er heel alert zijn, want je zit er zo op elkaar, zelfs als het om een tegenligger gaat die je van ver al ziet aankomen.
Ik schrok me dus niet voor het eerst een hoedje toen die jongen vlak naast me opdook en riep hem, toen hij gepasseerd was, op mijn gemoedelijkst achterna: “Kan je niet even bellen, mienjong?” Zijn antwoord: “Hou je bek!” Hij sprintte uit zicht, maar toen ik hem nog toeriep dat hij er de volgende keer niet zo gemakkelijk langs zou komen, was dat nog eens het antwoord: “Hou je bek!”
Eerbied voor grijze haren is er niet meer bij, nu ik ze zelf heb. “Hou je bek!” Zou zijn vader misschien een van die wielrenners zijn, die me een keer op het Hoendiep schreeuwend inhaalde en me hetzelfde toevoegde toen ik hem vroeg of hij niet eens een fietsbel kon nemen?
Of nee, ik denk niet dat dit joch een opvoedende vader heeft. Die zou hem dat wel afleren, toch? Volgens mij is dit eerder een zoontje van een alleenstaande moeder die zulks regelmatig mag horen als meneer iets niet zint. En die dat dan steeds over haar kant moet laten gaan, de arme vrouw.
Nieuwsgierigheid ontmoedigd met een alibi voor gemakzucht
Geplaatst op: 12 februari 2020 Hoort bij: De actuele wereld 5 reacties“Voor verhalen over Groninger oorlogsslachtoffers hoef je niet meer naar het archief”, kopte rtv Noord gister. Met in de lead de boodschap dat je voor informatie over oorlogsslachtoffers “niet meer naar de archieven hoeft”, omdat “alle informatie” nu op een NIOD-website te vinden is. “Niet meer naar het archief”, wrijft een tussenkop het nog even in.
De kop, de lead en de tussenkop markeren een bericht van rtv Noord verslaggever Reinder Smit, een historicus. In dat bericht laat hij de NIOD-projectleider van de oorlogsslachtofferswebsite aan het woord, een ict-er die ter promotie van die website erop wijst dat je vroeger voor haar info langs allerlei archieven en websites moest.
Onduidelijk is of haar uitlatingen de kop, de lead en de algehele teneur van het rtv Noordbericht rechtvaardigen. Voor de illustratie is een verzetskaart uit de Groninger Archieven gebruikt, dat dan wel weer wel. Blijkbaar zijn de archieven nog niet helemaal quantité négligeable.
Dan de oorlogsslachtofferswebsite zelf. Die heb ik net eens doorgelicht op wat namen uit mijn kwartierstaat: Perton, Vondeling, Tuin en Lindeman. Het resultaat: werkelijk alles had ik al eens gezien bij oudere websites, het is nu alleen maar bij elkaar geveegd. Alleen de biografietjes lijken iets toe te voegen. In die van Jan Tuin echter, trof ik een dikke fout aan: de man was in de oorlog geen burgemeester van Groningen, zoals de NIOD-compilator meent: dat werd Tuin jaren later pas. Mijn simpele steekproef wijst uit dat je deze site met evenveel kritische zin moet raadplegen, als een willekeurige Wikipediapagina. Je zou er eigenlijk altijd een andere bron naast moeten houden. En daar ga je dan met je universalistische pretenties.
Dat zo langzamerhand alle informatie op internet staat, zoals Reinder Smit of de rtv Noordredactie schijnt te menen, is een jammerlijke misvatting die we helaas wel meer tegenkomen. Veel genealogen bijvoorbeeld, denken dat alles wat betreft onze provincie wel op Alle Groningers staat. Helaas ontmoedigt deze opvatting nieuwsgierigheid en verschaft ze een alibi voor gemakzucht. Wie erin meegaat, en rondbazuint dat archieven overbodig zijn, doet zichzelf en anderen tekort: alleen al bij de Groninger Archieven ligt er wat betreft de oorlog en tal van andere onderwerpen nog plenty, soms heel heftig materiaal, dat niemand ooit heeft gebruikt.
Dry January
Geplaatst op: 6 januari 2020 Hoort bij: autobio, De actuele wereld Een reactie plaatsen
Op Twitter zag ik al mensen beweren dat ze die drooggelegde januari heel best door konden komen met de door hun liefdevol gefotografeerde flessen dry gin, dry sherry en dry Martini.
Mezelf qua drank: vorig jaar heb ik in totaal 4 pilsjes gedronken.
Ik drink dus tegenwoordig heel matig, maar ben een vrij zware drinker geweest. Tussen 1985 en 2005 dronk ik zo’n beetje elke avond drie halve liters Grolsch of een fles witte wijn, wat ik dan vaak nog even in de kroeg om de hoek ging afblussen.
Op den duur konden mijn maag en darmen daar niet meer tegen: de boel liep veel te vlug door, zeg maar. Ik moest kiezen voor mijn gezondheid, daarom ben ik zo matig geworden. Mijn abstinentie is afgedwongen en zeker niet iets om me op voor te laten staan.
Op een personeelsfeestje of bij een redactie-etentje sta ik mezelf nog wel eens een biertje toe, verder niet. Voor geheelonthouders koester ik heimelijk een soort van bewondering.
Willemens kijk op jonge boeren
Geplaatst op: 20 december 2019 Hoort bij: De actuele wereld, Kunsten 7 reacties
De politiek tekenaar Kees Willemen werkt aan een boek, gebaseerd op vier jaargangen ‘De winkelhaak‘, sinds 2015 zijn dagelijks weblog op Facebook over natuur, landbouw en plattelandsleven. Wie niet op Facebook zit, kan zolang het schrijfproces duurt, dagelijks een verse cartoon van Kees in zijn mailbox ontvangen. Dit is de zending van vandaag.
Mijn pietenopinie
Geplaatst op: 9 november 2019 Hoort bij: De actuele wereld 10 reactiesMijn antwoord op het EenVandaag opiniepanel over zwarte piet:
Kleur zwart van de piet moet weg, omdat die op te vatten is als beledigend en discriminerend.
Hoewel de kleur oorspronkelijk van zwartmakers komt, dat wil zeggen blanken die zich bij overvallen en oproeren voor de onherkenbaarheid zwart maakten met roet uit een geblust haardvuur, is de zwarte piet rond 1860 metgezel geworden van sinterklaas om een splitsing te krijgen tussen diens rollen als goedheilig- en boeman. Toevallig was dat net in de tijd dat slavernij afgeschaft werd. Hoewel zwarte piet qua ontstaan dus geen racisme impliceert, is het onbegrip voor het fenomeen volkomen begrijpelijk. Een traditie willen doorzetten die mensen dermate tegen de borst stuit en verdriet doet is bijzonder onverstandig, temeer daar het kinderen, de beoogde gelovigen, zelf absoluut niet uitmaakt of de goedheiligman vergezeld gaat van een zwarte dan wel een roetveegpiet.
Geschiedenisdag in teken van zij/hij
Geplaatst op: 12 oktober 2019 Hoort bij: De actuele wereld, Geschiedenis 4 reactiesEen vroeg rondje over de informatiemarkt – zij en hij en de deconstructie van een archiefdoos:
Nee, deze lijken toch niet op elkaar:
Stand historische vereniging Hoogezand – programmaboekje van de grote tentoonstelling aldaar in ’35:
Stand historische vereniging Loppersum. Bij een verbouwing wegens aardbevingsschade kwam dit stuk karton achter een plafond vandaan. Het was daar op 22 maart ’39 verstopt door de maker van het plafond, de timmerman J. Hagenouw uit Zeerijp. Deze gelovige en politiek meelevende man spreekt van “het jaar van ellende”:
Duitschland wil de heele wereld veroveren. Het is nog geen oorlog, maar het zal er wel op aangaan. Hopende dat God ons zal bewaren, in Hem is nog ons enigste vertrouwen.”
Volgt de datum. En als een pardoes PS: “Het weer is ook slecht”:
De illegaliteit was ook weer aanwezig:
Zij en hij in een genealogisch onderonsje:
Hé, een breiwerkje in de Dikke Trui Lounge:
In die Lounge (de archiefkantine) was het de hele dag lekker druk – Sanne Meijer van het Verhaal van Groningen interviewde de oprichtsters van Dikke Trui, indertijd (1979) het eerste en meest roemruchte vrouwencafé van de Stad:
Zij en hij gaven de Grote Markt een ander aanzien:
Glunderende archivaris:
Zo’n stempelmolen had mijn vader ook, alleen was die van hem een paar maten kleiner:
Zij (rechts) won de publieksprijs en hij ernaast de hoofdprijs van de scriptiewedstrijd:
Ook de Groninger Geschiedeniskwizz en de Verkiezing van de Grootste Groninger werden gewonnen door vrouwen, dus qua competities klopte alles met het thema.
Spreeuwen houden het voor gezien
Geplaatst op: 25 oktober 2018 Hoort bij: De actuele wereld, Dieren 1 reactieVanochtend in de Johann Faberlaan. Ze voelen de bui al hangen. Het wordt ze nu echt te koud:
Dag van de Groninger Geschiedenis 2018
Geplaatst op: 14 oktober 2018 Hoort bij: De actuele wereld 3 reactiesChevrolet vrachtwagentje van het Veenkoloniaal Museum op het parkeerdeck:
Valt niet mee, zo’n bom van Berend optillen. Is 40 kilo zwaar:
Openingspraatje door Hans Goedkoop, die gehoord het applaus nog eens mag weerkomen:
Authentieke witkar:
In de kraam van het Streekhistorisch Centrum Stadskanaal deze verbeelding door Geert Schreuder van een botsing tussen rooie oproerkraaiers en het bevoegd gezag:
Model van een molen:
Bij de Erfgoedpartners een kistviool:
Mensen die in historische kledij reclame maakten voor de voorstelling Rondom Piccardt:
Digitale graffitimuur voor de wat jongere bezoekers:
Moment suprème bij uitreiking scriptieprijs:
Aanwijzing van Heveskes op de kaart van Beckeringh:
De geschiedenisquiz met Robin Hoodje af Robin Hoodje op:
Pictogrammenbillboard
Geplaatst op: 8 oktober 2018 Hoort bij: De actuele wereld, Kunsten 4 reactiesZag vanmiddag langs de Verlengde Lodewijkstraat een billboard met dezelfde soort pictogrammen als laatst in Oost-Groningen. Dit keer was het billboard echter portrait (rechtopstaand) in plaats van landscape (liggend):
Nog steeds niemand die weet wat dit beduiden zal? Of zou het reclame voor de posterplakker zelf zijn?
Het antwoord (met dank aan A.IJ. van den Berg via Twitter en T. Hulshoff alhier:
Het buitenreclamebedrijf Exterion wil tonen hoe trots het op Nederland is. Vandaar de pictogrammen met iconen of dingen die typisch Nederlands zijn. Je kunt ook zelf een icoon aan ze voorstellen of de posters bij ze bestellen. Zie hun website, waarop elk icoon een korte verklaring krijgt.
Hersenloze zuiplap bevuilt bermen Zuiderweg
Geplaatst op: 7 oktober 2018 Hoort bij: De actuele wereld, Westerkwartier 9 reactiesDe Zuiderweg bij Zuidhorn, daar kom ik heel graag langs:
De majestueuze populieren raakten in de droogteperiode al een flink deel van hun blad kwijt, maar hun hoogte blijft indrukwekkend:
Helaas zijn er ook mensen die er een vuilnisbelt van maken. Gistermiddag lagen op regelmatige afstand van elkaar – zo’n 50 à 100 meter – minstens zeven losjes dichtgeknoopte plastic zakken met bierblikjes:
Ze lagen allemaal precies langs de kant van de weg en waren er dus niet neergegooid, maar neergelegd, in een opzettelijk patroon:
Soms lag er nog een blikje naast, dat kennelijk gedurende deze operatie werd opgedronken:
De bierblikjeslegger meed duidelijk de bewoonde gedeelten van de Zuiderweg. De meest zuidelijke puutjes (boven) bevatten ook de meeste blikjes, richting Zuidhorn ging de hersenloze slont zuiniger om met zijn waar:
Zijn (nachtelijke) bestemming zal Zuidhorn geweest zijn. In enkele zakken deed hij ook sigarettendoosjes van een merk dat volgens mij niet zoveel gerookt wordt (L&M):
Ook in dit geval geldt: dna-sporen en vingerafdrukken zeker stellen, die komen in de toekomst vast nog wel eens van pas:
Spoorverdubbeling
Geplaatst op: 5 oktober 2018 Hoort bij: De actuele wereld, Hoogkerk 3 reactiesGezien vanaf het viaduct in de Johan van Zwedenlaan, Hoogkerk. De tweede helft van deze maand gaat de spoorwegovergang Zuiderweg twee weken dicht voor alle verkeer. De Albert Heyn bij de suikerfabriek is dan alleen via een grote omweg bereikbaar. Bij de Poiesz-supermarkt in Hoogkerk-Zuid zitten ze al te juichen.
“IJs stroopwafel”
Geplaatst op: 19 september 2018 Hoort bij: De actuele wereld 5 reactiesLaat me zeggen dat hij best in de smaak viel.
Ik overwoog al om alles aan de kant te doen, teneinde enthousiast met dit nieuwe product te gaan venten langs alle buitenlandse studentenflats hier ter stede. Buitenlandse studenten zijn immers dol op stroopwafels en die schijf ijs ertussen maakt het onweerstaanbaar voor ze.
Maar deze commerciële carrièreswitch zal niet zijn. Hertog is een merk van Unilever, zie ik op de achterzijde van de verpakking. En dit ijsje “met vanillesmaak tussen twee stroopwafels” blijkt te worden geproduceerd in Turkije. Twee contra-indicaties. Ik eet er niet nog een.
“De mogelijkheden van de computer zijn welhaast ongelimiteerd”
Geplaatst op: 18 september 2018 Hoort bij: autobio, De actuele wereld, Geschiedenis 6 reactiesIn 1984-1985, toen dit filmpje uitkwam, was ik als dienstweigeraar werkzaam op het Drents Rijksarchief. In die periode arriveerde daar de allereerste computer en stafleden gingen van hoog tot laag op cursus om tekstverwerken en een primitieve database voor het inventariseren van archivalia onder de knie te krijgen. Als dienstweigeraar kwam ik daarvoor niet in aanmerking, wat me vanwege dat tekstverwerken wel enigszins verdroot. Het ding, begreep ik, had me een zee van tijd kunnen besparen. Mijn doctoraalscriptie, bijvoorbeeld, schreef ik nog op een elektronische Brother-schrijfmachine (met margrietwieltjes voor de diverse lettertypen) en die kon wel al twintig tekens terug corrigeren, maar moest ook nog heel wat fouten laten staan, zodat ik die scriptie in totaal zo’n acht, negen maal heb overgetypt voor ik tevreden kon zijn. Wat een verspilling van moeite! Met een computer ging dat toch allemaal veel vlotter.
Maar om beroepsmatig iets met computers te gaan doen? Nee, geen haar op mijn hoofd die daaraan dacht. Terwijl er destijds een enorme werkloosheid bestond en er voor historici al helemaal nauwelijks een baan te vinden was. Vanuit de vervangende dienst, belandde ook ik in de bijstand en ik weet nog goed dat je je via de sociale dienst kon laten omscholen tot programmeur. Het leek me helemaal niets, of louter iets voor bèta’s. Internet bestond ook nog niet (of misschien alleen als usenet), de communicatiekant van de computerij lag dus nog volslagen buiten beeld.
In 1991 of 1992 las ik voor het eerst iets in de NRC over die kant van de zaak. Mijn interesse was meteen gewekt, ik weet nog dat ik dat stuk met een zekere opwinding las. Als ze me op dat moment een cursus zouden hebben aangeboden, was ik daar ook dadelijk op ingegaan. In werkelijkheid duurde het nog tot eind 1996 voor ik voor het eerst op internet kwam. Dat was bij de UK, de universiteitskrant van de RUG, en de browser daar was nog Netscape Navigator. Ik zie nog het stuurwiel. Heel vaak zat er nog stroop op de lijn. Het laden van een website duurde vaak eeuwen. Regelmatig liep je tegen een virus aan of zat je muurvast. Zulke kinderziekten zijn er nu wel uit.
Een eigen computer heeft financieel vrij lang buiten mijn bereik gelegen. De eerste was, dacht ik, een aflegger van mijn broer, zo rond 2000. De eerste nieuwe die ik zelf kocht, was in 2004, van een paar duizend euro gewonnen met de Postcodeloterij. Sindsdien ben ik ook thuis aangesloten op internet. Naar alle tevredenheid.
groninganus 
Recente reacties