Nidurland

Henk Scholte gunde me vandaag een blik in een schoolatlas die op de Faeröer-eilanden wordt gebruikt. Dit is de Faeröers-pedagogische visie op Nederland. Opmerkelijk: Assen en Middelburg staan er – als enige oude provinciehoofdsteden – niet in, maar Madurodam wel!:

Overigens lijkt dat oyggjar voor eilanden sprekend op het oog dat in veel namen van Waddeneilanden zit (Schiermonnikoog, Rottumeroog, Wangeroog, Spiekeroog etc.).

‘De rijkaard leeft zelfzuchtig voort’

1 Mei. Een slaaf geboorne en verdoemd in hongersfeer zijn we allang niet meer en het redelijk willen hebben we dus maar afgeschaft. Daarom ebt de stroom al meer en meer. Vandaar dat het eerste couplet van de Internationale voor ons finaal zijn actualiteit verloren heeft. Maar het tweede geldt, na die wellicht wat al te plompe beginregel, nog volop:

Niet willens en wetens belazerd?

Net op het Journaal – het nationale eerherstel voor de “Don Quichotte en charlatan” Meent van der Sluis, die dertig jaar geleden toch wel gelijk bleek te hebben gehad met het door hem geponeerde verband tussen aardgaswinning en aardbevingen, een verband dat de NAM en de politiek minzaam lachend wegwuifden.

Je bent een rund…

Deze keiharde waarschuwingscampagne is van 1996. Niet dat het afdoende geholpen heeft. Het jong geleerd en oud gedaan geldt helaas ook voor het je ziende blind en het je horende doof houden.

Harssens plaatst palen

Een fraai wapen is het wel, dat van de zogenaamde Heerlijkheid Harssens:

Vandaag echter, plaatsten de zich noemende Heren van dit feodale relict zes grenspalen met dit wapen op strategische posities rond hun vermeende domein.  Naar bij geruchte kon worden vernomen, hebben ze zich duchtig bewapend en voorzien van Oost- Pruisische huurlingen. Binnenkort roepen ze de onafhankelijkheid uit en gaan ze over tot het aardgaswinningsvrij verklaren van hun gebied. Zeker zullen ze daarvoor vele handen op elkaar krijgen, maar het is de vraag of onze provincie gebaat is bij dit interne separatisme, nu er juist eenparig en met één stem gereageerd moet worden op de Hollandse plunderzucht. Voorlopig achten wij daarom dit paalzet-initiatief betreurenswaardig. Verdere stappen van het gezelschap  zullen we dan ook met argusogen in de gaten houden, bijlo.

Spel & Kunst

Ik kom een filosoof tegen en die zegt dat spel geen doel heeft en geen nut.

En daar geloof ik geen snars van. Spel is vaak een oefening voor een latere praktijk. Kijk maar naar dieren. Het stoeien van jonge katten preludeert op de gevechten later in hun leven, waarmee territoria en voortplanting worden bepaald. Uiteraard bedoelen de jonge katten dat niet, ze hebben geen notie van een toekomst. Toch is dat het doel, en heeft het dat nut. Zonder al dat spelenderwijs geoefen, zal een kat later sowieso het onderspit delven.

Diezelfde filosoof beweert ook dat spel en kunst gelijkwaardig zijn aan  elkaar en vele overeenkomsten kennen. Kunst is een spel volgens hem. Kunstenaars leren van spel, maken spel tot kunst.

Inderdaad zijn er spielerische kunstenaars. Maar vaak blijken die wat minder in tel. Men heeft in het algemeen veel liever bloedserieuze conceptualisten en zwetsers in het luchtledige dan een lichte toets en humor. Volgens mij althans.

Ik vind ook dat de filosoof de verschillen tussen kunst en spel veronachtzaamt. Dieren doen wel aan spel, maar niet aan kunst, tenzij ze daartoe aangezet zijn door kunstenaars als Wim T. Schippers (en dan nog stemt het resultaat ons lacherig, omdat het niet strookt met onze preconcepties over kunst). Dieren doen niet uit zichzelf aan kunst omdat ze niet kunnen plannen, geen dingen kunnen opzetten, bijvoorbeeld ook geen rollen kunnen instuderen, terwijl kunst daarentegen altijd iets cerebraals, iets vooropgezets en planmatigs houdt, zelfs als ze dat met opzet niet wil.

Inherent aan kunst is een beheersing van de tijd, die juist aan spel ontbreekt, hoe nuttig dat spel in de toekomst ook is.

—

Het plaatje heb ik ooit eens geleend van Max Dohle.

Napoleon gefatsoeneerd in Veendam

Het was duidelijk na de Volkerenslag bij Leipzig, dat dit beeld van Napoleon gewrocht werd. De Keizer kijkt in effigie immers nogal grammieterig:

Voordat Zijne Keizerlijke Majesteit op de foto kwam,  moest eerst even die weerbarstige lok even worden gefatsoeneerd.

(Bij een bespreking over De erfenis van Napoleon, een tentoonstelling die eind november los gaat in het Veenkoloniaal Museum te Veendam. De pop van Napoleon, uiteraard een pièce de resistance, is een bruikleen van het Legermuseum, dat momenteel verhuist van Delft naar Soesterberg.)