Achter de regenboog aan door Drenthe

Langs de Drentse Hoofdvaart en de A28 was er voortdurend een regenboog in beeld:

De pot met goud bleef buiten bereik.

Bloemencorso Eelde, jaren 60

Het bloemencorso van Eelde schijnt onlangs tot Immaterieel Cultureel Erfgoed te zijn verklaard. Toch is het nog niet eens zestig jaar oud. De inventie van de traditie is in dit geval namelijk precies te dateren – op 24 augustus 1957 werd het eerste Eelder corso gehouden.

Mijn oom Frans Vondeling schoot er in 1961 eens een heel diarolletje van 12 opnames vol. Hij had er een mooie hoge positie ingenomen, op de hoek van een paar straten. Misschien weet iemand waar hij precies zat?

In het archief vond ik een stel programmaboekjes, juist uit die periode. De covers volgden ook hier bepaalde vormgevingsmodes:

1959

1964

1965

1967

Naar Hoogeveen via Norg en Dwingeloo

De rit begon vrij gruwelijk. Ik besloot over de ongebruikte busbaan langs de Groningerweg naar Peize te rijden en aan de kant geschoven lag daar een kapotgereden vos. Heb er foto’s van gemaakt en wilde er eigenlijk wel een van tonen, maar aan de andere kant knal je daar mensen mee voor de kop en bovendien: welk doel dien je daarmee? Hier geen foto van de dode vos derhalve. Tè confronterend.

Selfie-station, Peizerwold:

Zowaar wat bloeiende heide bij de Bunnerveenseweg (later op het Dwingelerveld zag ik niets):

Bord bij Norg dat begrip probeert te kweken voor de teelt van snijmaïs.

Begroeid golfplaten dak bij Norg:

Vertier voor snelfietsers in Norg:

Slakje tussen de brempeulen vlakbij Huis ter Heide:

Deels terneergeslagen korenveld bij Smilde:

‘De ontmoeting’, beeld van Tine Mersmann op de oostelijke wal van de Drentse Hoofdvaart bij Hoogersmilde:

Bloeiende hortensia tegen een donkere schuur:

De Venesluis:
Geeuwenbrug:

De schuur van het jaar staat in Geeuwenbrug:

Bij Leggeloo:

In de buurt van Eursinge deze wipkar:

Krom weglopende sloot met roodbont vee bij Hoogeveen:

De Huishoud- en Industrieschool waar mijn moeder heenging, staat te huur (Pesserstraat, Hoogeveen):

Opgewonden Haflingers

Zeven Haflingers hielden zich vlak bij elkaar op aan de rand van een perceel aan de Langmadijk. Dan leken ze nieuwsgierig naar iets te kijken:

Dan trokken ze gezamenlijk langs de afrastering

Dan gingen ze uiteen, terwijl een enkeling zijn bestijgingsneigingen botvierde:

Dan liepen ze synchroon langs de draad:

Toen ik verder fietste, bleek dit de reden voor hun aparte gedrag – er liepen wat nieuwelingen aan de overkant van de weg:

Zéér belangwekkend, die nieuwen:

Sommige toeschouwers leken wel fotomodel:

Volgens mij werden hun manen gecoiffeerd:

Rondje Eiteweert

Als ik vooraf had geweten dat hier bijna de hele middag mooi weer zou zijn, was ik een flink eind wezen fietsen, richting Delfzijl. Met de voorspelde storm en hoosbuien was dat geen optie, dus hield ik het maar dichtbij huis.

Gezicht naar het zuiden vanaf het viaduct in de Roderwolderdijk over de A7:

Boom bij de vloeivelden van de suikerfabriek ten  zuiden van de A7:

De temperatuur was nog boven de 20 graden. Het waaide wel, maar het was hooguit een stevige bries, die soms ook wegviel:

Berm vol schermbloemigen:

Het Peizerdiep bij Eiteweert:

Rood grimde koe:

Het Oude Eelderdiepje bij de westelijke uitloper van het Stadspark

Roestrode zuring:

De zuidelijke zoom van Drenthe

Tussen Meppel en De Wijk: soms moet je toeristen niet al te wijs maken. De populieren op deze rotonde verhinderen daarom op effectieve wijze het zicht op de richtingaanwijzers:

Fraaie, mogelijk niet eens zo oude schuur aan de Schiphorsterweg bij De Wijk:

De Havixhorst, eindje verder aan dezelfde weg. Herinner me dit huis als een gesloten gelegenheid maar sinds 1981 is het in eigendom van stichting het Drents Landschap en nu is het toch een aardige trekpleister, wat mij betreft. Het huis is restaurant, het landgoed eromheen met wat oude boerderijen is vrij bewandelbaar, er zit ook nog een mooi stuk beekdalnatuur bij en een beeldentuin met werk van gerenommeerde beeldhouwers – je hoeft je er dus niet te vervelen:

Het in 1753 op de gevel aangebrachte alliantiewapen De Vos van Steenwijk – Van Isselmuden evenwel, verdient een betere behandeling:

Op de rechter schoorsteen een ooievaarsnest, een van de talloze in dit gebied:

Koekange, waar mijn vaders boekhoudkantoor ettelijke klanten had:

Echten was ik nog nooit geweest. Echt een openbaring – een mooi dorp. De Hummel Hoeve, uit dezelfde tijd als de Havixhorst hierboven:

De dorpsvereniging van Echten onderhoudt al tig jaar een plaggenhut:

Het kerkje, uit het midden van de jaren 30, en gek genoeg geen monument, fungeert nu als dorpshuis:

Detail van een schuur:

Tussen Echten en Zuidwolde staan deze schoonheden aan de Hoogeveense Vaart:

Stuw bij Zuidwolde, waar ook nogal wat klanten van mijn vader zaten:

Bij het gemeentehuis in Zuidwolde een beeld, De Ontmoeting (1988) van Bert Kiewiet, die het typische tafereeltje van twee nieuws uitwisselende vrouwen raak heeft getroffen:.

Keuterij in Zuidwolde:

Bij Kerkenveld en Alteveer raakte ik dankzij de uiterst matige bewegwijzering de weg kwijt en draaide ik een rondje van een half uur. Daar in de buurt deze bult mais- of houtafval waar tientallen spreeuwen in zaten te pikken:

Bij Hollandscheveld een voormalig armhuis, oorspronkelijk uit de achttiende eeuw:

Ter overname aangeboden en zo goed als nieuw:

Aan de Coevorderstraatweg tussen Noordscheschut en Geesbrug herinnert een gevelsteen aan het oude huis Veenlust:

Bij Gees – bomen die het loodje leggen door de vernatting van een natuurgebied:

De kerk van Oosterhesselen, keerpunt van de tocht:

Terug over onder meer Aalden en Orvelte naar Beilen, waar de trein binnen drie minuten arriveerde. Ruim 90 kilometer gefietst.

Minpuntje: om een uur of zes bij Orvelte aangekomen, vreesde ik de hongerklop te krijgen en ging er daarom op zoek naar een eettent. Het was er erg rustig en de Schapendrift bleek als enige gelegenheid nog open. Er zaten zegge en schrijve drie dames op het ruime terras, verder niemand. Ik wilde snel wat eten, had geen zin in een complete maaltijd en vroeg om een tosti. Die stond op de lunchkaart en daar deden ze na vier uur niet meer aan, zei de juffrouw die bediende.

Natuurlijk zullen ze daar hun reden voor hebben, maar aan de andere kant vind ik het nogal star. Drenthe is niet meer zo populair bij de toeristen, de Drentse horeca heeft het bijgevolg momenteel zwaar, omzetten zijn grosso modo met 30 % gekelderd, bedrijven gaan failliet, dan mag je toch wel wat meer flexibiliteit verwachten. Een tevreden klant voor iets kleins, komt een volgende keer terug voor iets groters. Maar dat besef lijkt hier niet aanwezig. Jammer.

Rondje Zwartendijksterschans

Her en der bloeit de wederik:

Waren ook geel, deze zaadkruikjes van de gele plomp:

Vee in de wei bij Roderwolde:

Dorpsgezicht Foxwolde:

Drie ooievaars op één nest bij De Groeve achter Foxwolde:

Siësta met een volle pens:

Boomstronk bij Leek:

Achter Leek aan het Hoofddiep. De functie van dit gebouw is onduidelijk – het lijkt niet bewoond, maar wat er dan wel gebeurt? De eerste associatie die ik had was met de Maatschappij van Weldadigheid – zo’n moralistisch motto als je veel in Veenhuizen vindt, zou hier niet misstaan op het gele middenstuk. Een andere associatie is die met het poortgebouw van Auschwitz:

Bij Zevenhuizen – een schimmel op een achtererf:

Zo’n schans als de Zwartendijkster kan je veel beter uit de lucht fotograferen, dan vanaf de begane grond. Ik was er nog nooit geweest en vond hem best hoog. Blik vanuit het ene bastion op het andere:

Waterlelie in de gracht daar:

Te Een krijgt een boer AOW. Volgens zijn vrienden of familie heeft de man veel baat bij de automatisering. Maar hij mag wel wat beter letten op zijn ene koe, want ze laat d’r kop nogal hangen::