Graffiti Van Iddekingeweg

Voor mij nieuwe graffiti onder het Van Iddekinge-viaduct.

SF-monster:

Schildpad met spuitbussenschild:

Hond met kluif:

Disney-geïnspireerd:

Die van het meisje is blijven staan.

‘Fog everywhere’

Fog everywhere. Fog up the river, where it flows among green aits and meadows; fog down the river, where it rolls defiled among the tiers of shipping and the waterside pollutions of a great (and dirty) city. Fog on the Essex marshes, fog on the Kentish heights. Fog creeping into the cabooses of collier-brigs; fog lying out on the yards, and hovering in the rigging of great ships; fog drooping on the gunwales of barges and small boats. Fog in the eyes and throats of ancient Greenwich pensioners, wheezing by the firesides of their wards; fog in the stem and bowl of the afternoon pipe of the wrathful skipper, down in his close cabin; fog cruelly pinching the toes and fingers of his shivering little aprentice boy on deck. Chance people on the bridges peeping over the parapets into a nether sky of fog, with fog all round them, as if they were up in a balloon, and hanging in the misty clouds.

—

Charles Dickens, Bleak House, chapter 1.

Voorgelezen met beeld dat het woord onvoldoende recht doet.

Peerdjes op torens

Net als de peerdjes in de achtergevels van Groninger boerderijen zijn de peerdjes als windvanen allemaal verschillend en daarmee waarschijnlijk het fabrikaat van lokale smeden:

Trof deze aan in de beeldbank van de RCE. Het betreft een vrij recente calque van een Monumentenzorgtekenaar. Te zien zijn op de bovenste rij de windvanen van de hervormde kerken in Scheemda en Noordhorn, op de tweede rij die van de toren in Beerta en de Martinitoren in Stad, op de derde rij die van de Fraeylemaborg en de Winschoter kerktoren, op de vierde rij die van de toren in Finsterwolde en Openluchtmuseum ’t Hoogeland in Warffum en helemaal onderaan die van de Bellingwolder toren.

Ornamenten van de villabuurt

Dan woon je veertig, vijftig jaar in Groningen en ben je nog niet in elke straat geweest – zo kwam ik vanochtend voor het eerst van mijn leven langs de Esserlaan, villabuurt Helpman-Zuid.

Aan de rijk belommerde huizen uit de wederopbouwperiode hingen soms aardige ornamenten. Zoals dit trio nobele wilden (Cobra of cliché?):

Dit springende hert:

Een stel bonte watervogels op een muur van terrazzo:

Om de hoek, in de Goeman Borgesiusstraat, nog deze half abstracte sculptuur van cortenstaal:

Goena-goena in mijn gang

Op de zolder van die boerderij in Tinallinge lag een vrachtje bijenboeken en vooral -tijdschriften die ik wel mocht hebben. Ze waren er achtergelaten door de vorige bewoner, die bijen hield.

De oudere tijdschriften, deels van ver voor de oorlog, zijn ingebonden en voorzien van een ex libris van ene H.C Mansveld. Erg mooi kan ik het stukje grafiek niet vinden, mij teveel vage floep, maar ik vond het wel enigszins intrigerend. Er staat een boekenkast op waar een paar kloeke delen voor liggen met op de rug de naam van de spirituele veelschrijver dr. L.A. Rademaker, kennelijk het geestelijk kompas waarop Mansveld voer. Verder toont het ex libris een paar bijen, veel kristallen, een notenbalk met de eerste tonen van een mij onbekend muziekstuk, naast enkele hippie-achtige motieven die je ongetwijfeld in kleur had moeten zien.

Wie was deze Mansveld? Delpher is mijn vriend. Volgens enkele kranten uit de jaren 1927-1930 betrof het een artistiek spiritist uit Den Haag. Hoewel hij nooit eerder aan schilderkunst had gedaan en ook niets van artistieke technieken afwist, maakte hij als medium in trance tekeningen en schilderijen naar de hand van overleden meesters als Jacob Maris, Anton Mauve en Fantin Latour. Met de laatste verstond hij zich in het Frans, een taal die hij nooit geleerd had. Volgens de spiritistische vereniging die een tentoonstelling met Mansvelds werk organiseerde, gaf het “stoffelijk bewijzen van een voortbestaan na de dood”. Ook deed Mansveld als kleine zelfstandige aan “geestesfotografie” en “direct handschrift”. Later schijnt hij zich op vertalen te hebben toegelegd. Zo kwam er in 1951 een bijenboek uit, dat Mansveld uit het Duits overgezet had.

Een spiritistisch medium heeft dus met eigen speeksel die ex librissen op en in die ingebonden bijentijdschriften geplakt. Gelukkig liggen ze nog veilig in de gang. Zal even extra gespitst zijn op onverklaarbare hocus pocus en andere goena-goena, vannacht.

Uilen in de Stad

Bij het Emmaplein:

Bij het Kasteel aan de Kraneweg:

Bij het Harmonieplein:

Bij het Akerkhof noordzijde:

Aanvulling