Campingmemoires

Dit weekend boekte Dwingeloo zo’n record dat je als recreatiedorp liever niet op je naam hebt staan. In een etmaal tijd viel er de meeste regen van héél Nederland: 80 millimeter, een beste laag.

Het dorp zelf had er niet zoveel last van, maar de omliggende campings des te meer. Met name De Noordster, waar het Dagblad van het Noorden dus de onversaagde stemming kwam peilen. Aan De Noordster, sinds jaar en dag een onderdeel van Recreatiecentra Nederland – “voor een zorgeloze en ontspannen vakantie” – heb ik aangename herinneringen. Een zomer lang heb ik er gewerkt. Na mijn eindexamen was dat. Elke dag vijftien kilometer heen en vijftien kilometer weer met het fietsje. En bijna altijd zonder regenpak, al was het die zomer tamelijk wisselvallig.

Eerst werkte ik er in de kantine, maar met kantinebaas Blaak accordeerde het niet zo en dus verkreeg ik na een week op zijn verzoek een demotie naar de terreindienst. En daar heb ik gefunctioneerd als schoonmaker, vuilnisman en riooluitgraver.

De allereerste klus, weet ik nog, betrof het weer toonbaar maken van twee houten groepsgebouwen, waar net enige tientallen orthodox-joodse jongens uit Londen – met pijpekrullen en hoedjes – hadden gelogeerd. Volgens de vaste krachten, terreinbaas Mozes en twee ouwe boerenarbeiders uit het dorp, Jannes en Harm, waren deze gebouwen uitermate smerig achtergelaten. Zelf had ik daar nog geen vaste maatstaf voor ontwikkeld, maar ik leerde al snel om mijn hoofd af te wenden bij het keren van de matrassen, want daar kwam nogal wat zand en stof en ongedefinieerde stuivererij vanaf.

Twee maal in de week gingen we met een trekker en platte kar over het licht-glooiende terrein, om de vuilniszakken van alle gasten op te halen. Dat was fun, kan ik je vertellen. Na afloop stonk je een uur in de wind, maar dan kon je je douchen. Toch herinner ik me ook een keer dat dit vuilnisophalen echt een min karwei was. Toen had iemand een kilo of wat sinasappelresten bovenop zijn onafgesloten, uitpuilende vuilniszak gedeponeerd, wat een heleboel wespen aantrok, die het niet zo op prijs konden stellen dat deze sappige waren aan hun consumptie werden onttrokken. Ik geloof dat we hun antipathie van de weeromstuit overnamen voor de gasten die zo zuinig op hun vuilniszakken waren.

Het weer toonbaar maken van de sanitairgebouwen met de wc’s en de douches was vooral bij het warmere weer leuk werk. Dan werd er met al dat water natuurlijk wel eens gedold. Wat me nu weer te binnen schiet is dat er ook een jongen uit Dwingeloo meewerkte, Fledderus. Voor de mooiere passantes had deze Fledderus als commentaar steevast een Drents understatement in petto: “Hm, doar kun’j beter op ligg’n as op’m bossie stiekeldroad!”.

Zelfs het losgraven van verstopte rioleringen stond mij niet tegen. Maar de allereerste keer dat Harm of Jannes zo’n buis omhoogtilde, er met een stokje in om ging prutten, teneinde de losgemaakte brij vervolgens al even doodgemoedereerd uit de buis en in een zandkuil te deponeren, was nog wel even wennen.

Je hebt er trouwens geen idee van wat die campinggasten allemaal door hun plee’s heenflikkeren. Vaak vormde maandverband de oorzaak van de verstopping, maar er kwam ook wel eens een hele rol closetpapier voorbij, een Telegraaf en een halve tros bananen.

Kortom, ik heb genoten op de Noordster. Ik had er die plensbui wel eens mee willen maken.