Weergoden

“De weergoden zijn ons niet goed gezind”, hoor je de mensen steeds zeggen, “de weergoden zijn ons niet goed gezind.” En maar zuchten en steunen en klagen en jeremiëren over die weergoden. Zonder ooit eens man en paard te noemen. Wat nou? Wèlke weergoden precies, zijn ons niet goed gezind? Dàt zou ik wel eens willen weten!

Want alle weergoden bij mekaar die zich met de regen bezighouden, dat zijn er nogal wat. Anzar, Baäl, Chaac, Indra, Pluvius, Seth, Thor, Tlaloc en Zeus, om de allervoornaamste maar even te noemen. Waar moet je in godesnaam beginnen? Je kan ze er toch niet allemaal op aankijken. Dat zou discriminatie zijn.

Bovendien kan je bij het identificeren van de echte verantwoordelijke adequate maatregelen gaan nemen. De meeste van die weergoden hebben normaliter nogal wat moeite om uit hun vaatjes te tappen, maar nu er één duidelijk niet van ophouden weet, moet dat toch even een halt worden toegeroepen, of niet soms?

Dat dacht ik. Neem die ouwe Anzar. Die was anders nooit zo scheutig, en er viel wel met hem te praten. Was de taak van de vrouwen, trouwens. Bij een bron of een watertje kleedden ze zich uit en dan riepen ze hem aan. Als hij d’rop inging dan hoosde het, werkelijk.

Mocht het Anzar zijn, die voor al die plensbuien verantwoordelijk is – niet dat het gezegd is hoor, maar stel – dan moet je dus, denk ik, zoiets als het tegenovergestelde gaan doen. De vrouwen bij de kraan weghouden en een tijdje niet onder de douche laten staan of zo, ik noem maar wat. Op die manier moet je erop in proberen te spelen. Nooit geschoten is altijd mis.

Maar ja, de juiste verantwoordelijke is dus niet bekend.
Daarom houdt het ook niet meer op. Grrrmpf.
Of moeten we dan toch maar dat hele zootje afschaffen?
Ze gewoon boycotten?
Die weergoden maar helemaal niet meer noemen?