Sjompes

Het leek vanmiddag mooi weer te gaan worden, en dus op het fietsje, even wat platteland opsnuiven. Dat was pas de zesde of zevende keer deze zomer – tot nu toe bleef het ook bij relatief korte tochtjes voor mijn doen, ritjes van een kilometer of dertig, veertig.

Dit keer was het plan om een tourtje Zuidlaren – Zeegse – Tinaarlo – Vries – Donderen – Bunne – Winde – Eelde te gaan doen. En dan via de Hoornsedijk weer op huis aan. Maar bij Midlaren zag ik een enorme bui aandrijven en ben ik maar omgekeerd. Helaas net even te laat. Bij Blankeweer ging het druppen over in een gestaag plenzen.

Met wat andere mensen schuilde ik onder een bomenrij langs de weg, en toen het plenzen minderde tot miezeren, stapte ik weer op, wat ik beter niet had kunnen doen, omdat het een paar honderd meter verder, voorbij de uitgang van de Appèlbergen, echt zwaar begon te hozen. Er stond zeker een centimeter water op de weg.

Dus eerst weer onder een boom, maar het ging ook nog eens onweren, met slagen die flink dichtbij kwamen en dan lijkt het niet verstandig om onder een boom te gaan schuilen. Daarom maar gauw terug naar dat ouwe bakstenen bushokje, dat in de hoek van de weg staat. Tamelijk sjompes kwam ik daar aan. Er stonden al redelijk wat mensen, die met goedmoedige luim het ongemak van deze zomer verduurden.

Na een kwartier dreef de bui over en omdat het intussen aardig wat kouder was geworden, heb ik er de sokken er maar even flink ingezet. Opmerkelijk was nog, dat voorbij Harenermolen de straten helemaal droog bleken te zijn. Daar had het helemaal niet geregend. Gelukkig werd het er ook weer wat warmer.