Faculteitsraden

Vanmiddag waarschijnlijk mijn laatste letterenraad bijgewoond, want we gaan als UK-redactie de correspondentschappen bij de faculteiten anders verdelen. Letteren raak ik vermoedelijk kwijt, en de sociale faculteit ook, maar daar ben ik niet rouwig om. Wellicht krijg ik er een paar U-raadscommissies voor weer, en blijf ik de kleintjes theologie en wijsbegeerte doen.

Het vermakelijkste punt vanmiddag was een al zeer uitgeklede rokersruimte, waarvoor het faculteitsbestuur 7500 euro wilde dokken, maar die de letterenraad vanwege de geldnood even op sterk water heeft gezet. Een van de nieuwe studenten in de raad, eigenlijk al een ouwe getrouwe, maakte er een hele declamatie van.

De letterenraad heb ik vanaf 1997 gedaan. Hij was altijd de meest inhoudelijke van alle faculteitsraden die ik beroepshalve heb bijgewoond. Hij zorgde ook voor het meeste verbale vuurwerk.

De kleine raadjes zijn vooral gezellig, en bij de sociale faculteit, waar de raad altijd op dinsdagmiddag vanaf 16.00 uur in de bestuurskamer van sociologie plaatsvindt, ging het relatief vaak om procedurekwesties. Soms zat ik daar te knikkebollen, zonk mijn kin bijna op de borst, schrok ik uit mijn beginnende dommel wakker, en keek dan recht in het geschilderde gezicht daar aan de wand van PJ Bouman, de verhalende socioloog die Revolutie der Eenzamen schreef. Heel mooi boek, daar niet van, maar in de bestuurskamer van sociologie kijkt die Bouman enigszins streng.