Recente reacties
- PietrO op Kroegen die ik gekend heb
- Kees Kuiken, historicus op De Toekomst, tempel van de oude beweging
- Sue op Sterren in het Bos – de bands
- Ria op Kroegen die ik gekend heb
- Ria op Kroegen die ik gekend heb
Categorieën
Archief
Statistieken
- 2.280.420 hits
Blog op WordPress.com.
Mid Mo Design.
- Reactie
- Herbloggen
-
Abonneren
Geabonneerd
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
groninganus %d
Heel mooie foto’s, maar kun je er onder zetten welke dieren er op staan en dan niet schapen, paard en koeien, maar het ras waar zij toebehoren? Voor de niet deskundigen onder ons.
@Sicco,
Veel verstand heb ik er ook niet van, maar de schapen zijn de gewone schapen, dacht ik. Het peerd kon wel eens Belgisch zijn, die bruine vleeskoeien komen oorspronkelijk uit Frankrijk, maar zijn heel erg in de mode, al ben ik de naam even kwijt, en het onderste beeld betreft blaarkoppen die staan te wachten tot de boer ze kan melken (met zo’n ouderwets alfa-laval melkstationnetje, waar vind je dat nog, nu bijna alle melkkoeien dankzij de melkrobots continu op stal staan).
Gewone schapen? Het meest voorkomend hier zijn Texelaars, dit zijn waarschijnlijk Swifters of een kruising daarvan, Texelaars hebben zwarte neuzen. Het paard is inderdaad een Belg en de koeien konden wel eens van het Limousin ras zijn. En die onderste kan ik op de foto niet zien maar als jij zegt dat het blaarkoppen zijn dan geloof ik dat uiteraard.
Prachtige plaatjes, ik vind dat gebied 1 van de mooiste stukjes rond Groningen.
De koeien van het derde plaatje zijn inderdaad Limousins. Heb hier nog even gekeken qua schapen, maar de Flevolander en het melkschaap komen het meest in aanmerking.
Ik denk dat je gelijk hebt, een Swifter is een kruising tussen een Texelaar en een Vlaams schaap heb ik net opgezocht, en is kantiger en heeft ook zwartere neuzen.
@Sicco,
Maar die Flevolander is het ook niet helemaal hoor.
Als je zo’n schapenpagina bekijkt, wat een boel verschillende rassen. Ik kende alleen maar het gewone schaap, het Drentse heideschaap en de Schonebeker.
’t Is dat die rassen (eigenlijk variëteiten) zo’n kort leven hebben. Als je een negentiende-eeuws standaardwerk bekijkt, kom je al snel in verwarring omdat het dan over andere variëteiten gaat. Vrijwel uitgestorven is bijvoorbeeld het melkschaap uit de kuststreek, een groot, mager beest dat vooral door arbeiders werd gehouden voor melk en gemeste lammeren. Verder vond je ook toen al her en der sporen van het infokken van Spaanse (en later ook Engelse) rassen met mooie wol. Dat gebeurde al vanaf de zestiende eeuw.
Maar soms zie je toch nog ouder erfelijk materiaal weer bovenkomen. Wij hadden vroeger schapen (van die Groninger dijkschapen) met een stel pseudo-tepeltjes aan de hals. Wie weet waar dat vandaan komt?
Ha, da’s vlak bie pa en moe.