Nait soez’n moar stemmen

Donderdag is hier de campagne ‘Nait soez’n moar stemm’n‘ gelanceerd. De gemeente Groningen wil er de opkomst mee opkrikken bij de aanstaande raadsverkiezingen. En dat vooral onder die delen van de bevolking, welke meer dan gemiddeld de stemlokalen mijden.

Grosso modo zijn dat er twee: ten eerste de bewoners van de vaak wat verder van het stadshart gelegen, na-oorlogse nieuwbouwwijken, en ten tweede jongeren en studenten.

Op de eerste groep mikt het nuchtere adagium ‘nait soez’n’, dat Groningers vanouds tot enige dadendrang moet aansporen. Opvallend is de aan de jaren zeventig refererende beeldtaal voor deze doelgroep. Burgemeester Wallage ontpopt zich als de activist die hij nooit zo is geweest, trekt met een campagnebakfiets de geselecteerde wijken in en neemt daarbij steeds een andere Groninger beroemdheid mee. (Zo te zien is Jacques d’Ancona al aan de beurt geweest.)

In de wijken maken Wallage en zijn passagier van dienst gebruik van de megafoon, om den volke de boodschap toe te roeptoeteren. De lokale TV toont dat in televisiespotjes. Bovendien komen er overal posters te hangen. Natuurlijk plakt de gemeente die niet zelf op, zo’n karwei besteedt ze uit aan een firma die overal illegale reclameborden heeft hangen. Inmiddels kunnen we constateren, dat de SP al dankbaar gebruik maakt van het uitgelezen buitenkansje, en de affiches voorziet van een extra propagandistisch accent.

Uiteraard spreekt de activistische beeldtaal de tweede doelgroep, jongeren en studenten, wat minder aan. Daarom wordt die nog weer apart benaderd. Van de gemeente krijgen ze allemaal een kaartje met Fokke en Sukke in de brievenbus. Helaas missen de populaire eenden nu juist weer een hun bekende, zeer markante Groninger op hun verkiezingsbiljet, zodat het positieve effect dat van de campagne zal uitgaan, al met al twijfelachtig is.