Grondpolitiek frustreert natuurdoelstellingen
Geplaatst op: 17 mei 2006 Hoort bij: De actuele wereld, Het Noorden Een reactie plaatsen
Stichting Het Groninger Landschap baalt. Ze vist steeds vaker achter het net als er nieuwe natuurgrond te koop staat. De dalende lijn in de grondverwerving heeft zich in 2005 doorgezet. Slechts een luttele 37 hectare kon de stichting vorig jaar kopen. En die trend wijt ze aan het regeringsbeleid om 40 % van alle nieuwe natuurgebieden door particulieren te laten beheren, een beleid dat de provincie Groningen uitvoert door vrijgekomen gronden eerst aan particulieren aan te bieden. Pas als die er geen trek in hebben, komen de natuurbeheer-organisaties aan de beurt. En zij krijgen zo alleen de kruimels van de tafel.
Het gevolg, aldus Het Groninger Landschap, is een versnippering die een meer systematisch beheer in aaneengesloten gebieden onmogelijk maakt. Bovendien vallen de beheerkosten er hoger door uit, dan nodig is. Een voorbeeld is het Reitdiepgebied, waar de stichting de oeroude landschaps- en verkavelingspatronen in stand wil houden, en een beheer voert dat zich richt op behoud en ontwikkeling van de weidevogelstand. “Omdat sommige percelen in particulier eigendom zijn”, zegt de stcihting, “kunnen we nog geen afdoende maatregelen treffen ter verbetering van de waterhuishouding. En juist dat zou nodig zijn om gunstige omstandigheden voor de weidevogels te creëren.”
Een ander voorbeeld is het Leekstermeergebied, waar de stichting de natte natuur meer de ruimte wil geven. Daarvoor is verhoging van het waterpeil nodig, wat lang niet overal kan omdat een bepaald perceel niet in het bezit van de stichting is. “De kans was er om het betreffende perceel te verwerven”, memoreert de stichting, “maar het is door de provincie doorgeleverd aan een particulier. We zullen nu moeten overleggen met de nieuwe eigenaar om tot overeenstemming te komen over de inrichting.”
Volgens stichting Het Groninger Landschap staat de grondpolitiek van provincie en rijk een doelstelling van dezelfde overheden in de weg:
“Met het beleid dat regering en provincie nu ingezet hebben, wordt het steeds moeilijker om de Ecologische Hoofdstructuur voor 2018 te realiseren, de termijn die de regering zichzelf gesteld heeft. Ook het halen van de natuurdoelstellingen komt door versnippering in gevaar.”
Bron: ’t Gaait nait vanzulf, Jaarverslag 2005 (pdf) van stichting Het Groninger Landschap. De foto van de Punt van Reide is gemaakt door Alex Nijborg.
groninganus 
Ik heb ook wel eens boeren horen klagen dat zij niet aan bod kwamen om hun bedrijf uit te breiden omdat de overheid de grondprijzen opdreef door steeds de hoogste bieder te zijn. De laatste jaren zijn er ook nieuwe boerenbedrijven genoodzaakt door de Ecologische Hoofdstructuur andermaal te verhuizen. Wat kost dat? Er wordt vaak met geld gesmeten doordat er plannen worden gemaakt zonder dat er rekening wordt gehouden met de gevolgen. Ook worden boeren vaak gedupeerd omdat zij belemmerd worden in de bedrijfsvoering door een “natuurgebied” in de buurt. De waarde van hun bedrijf zakt door plannen al. Zij worden daarvoor niet gecompenseerd en hebben dus ook niet de mogelijkheid om te verkassen willen zij vergroten om boer te kunnen blijven. Agrarische bedrijvigheid levert ook economische activiteit op. Dus waarom zouden wij de boeren niet gewoon laten boeren en daarmee het Groninger landschap laten onderhouden. Het kost minder en levert meer op. Het Groninger Landschap is een goede instelling maar moet er wel voor oppassen dat met allerlei plannen het landschap niet veranderd in een “fout landschap”. Misschien is het toch zo erg nog niet dat er slechts 37 ha kon worden aangekocht?