“Als het hart meelij heeft, faalt de arm”

Op MEMRI, een Israëlische site die Arabische media doorlicht, staat een Saoudisch televisie-interview met de scherprechter van Mekka, Abdallah Al-Bishi.

Net als in middeleeuws en vroeg-modern Europa blijkt diens ambt erfelijk. Een week nadat Abdallahs’ vader stierf, deed Abdallah zijn eerste onthoofdingen, drie stuks nog wel. Zijn zoon Badr, nu in opleiding, staat op het punt benoemd te worden in de hoofdstad Riadh. Een broer van Abdallah zit ook in het vak. Daarmee lijkt de familie even prominent aanwezig in het Saoudische scherprichtersvak, als de familie Snijder vroeger in Nederland, want Saoudi-Arabië kent zeker zes officieel aangestelde beulen.

Nog een overeenkomst met de vroegere Europese collega’s is de anatomische interesse. In tegenstelling tot  dat in Europa, lijkt beul in Saoudi-Arabië geen infaam beroep. Maar getuige de gretigheid waarmee de talkshow-hosts hun vragen stellen, is de betrachte openheid omtrent het beulsvak daar wel nieuw.

Abdallah heeft niet voor niets als standplaats Mekka, hij is de meest gerenommeerde scherprechter van het land. Inmiddels kan hij terugzien op ruim honderd onthoofdingen. Hij heeft aparte zwaarden voor verticale en horizontale decapitaties, en hakt natuurlijk ook handen en benen van dieven en ander gespuis af. Anders dan bij onthoofdingen is hierbij plaatselijke verdoving toegestaan.

Volgens de voice-over beschouwt Abdallah zichzelf als een zeer mededogend mens, maar dat lijkt strijdig met zijn eigen uitspraak dat mededogen alleen maar in de weg zou staan van profesioneel werk. Want: “Als het hart meelij heeft, faalt de arm”. Abdallah executeert zonder aanziens des persoons. Vriend, man of vrouw, het maakt hem niet uit, en hoeveel het er zijn kan ‘m ook niet schelen. Al is het tamelijk vervelend dat sommige kerels voor hun onthoofding niet netjes rechtop blijven zitten.