Pim’s maisonette
Geplaatst op: 31 juli 2007 Hoort bij: Stad toen Een reactie plaatsenAls ik mij niet vergis, staat het appartement aan de Radesingel waar Pim Fortuyn tot ca. 1988 woonde, momenteel te koop bij de buurtmakelaar. Bekijk vooral ook het filmpje. Het blokje is trouwens een ontwerp en de laatste grote opdracht van het Ploeglid Job Hansen (1953).
Naschrift zondag 5 augustus:
Pim Fortuyn woonde in het appartement op de vierde etage, kreeg ik vandaag uit zeer betrouwbare bron te horen. Natuurlijk lijken de appartementen wel veel op elkaar, dus een goeie indruk krijg je wel.
groninganus 
Wonen in een huis ontworpen door oom Job lijkt me aantrekkelijk, maar helaas dit stulpje is met toch te klein.
ik zoek nog even verder. maar het is en blijft een mooie stek.
Ben je op zoek naar iets in de stad, dan?
Leuk appartement, mooi uitzicht!
Ja, je kunt de hele Radesingel aan de zuidkant overzien, en straks als ze wegens de kastanjeziekte al die kastanjes gaan kappen heb je nog veel ruimer zicht.
Ach ooit zal ik wel weer de richting van de stad op gaan, alhoewel net even over de grens , noord Duitsland ook wel lokt
Het is daar wel een stuk goedkoper.
Volgens mij klopt dat helemaal. Je zou het kunnen natrekken via Ton Kee, die ook een tijdje aan de Radesingel samen met Pim Fortuyn heeft gewoond (“hoe hield ie dat in godsnaam uit ?”). Ton werk momenteel -als ik het goed heb- bij het AZ.
@Jan,
Goed idee, want iemand uitte al twijhfel of het wel die etage was. Daarover zat ik eigenlijk te wachten op de reactie van iemand die er ook wel kwam, maar die laat niets van zich horen, waarschijnlijk wegens vakantie.
Ik heb er ooit – omstreeks 1981 – een tentamen afgelegd. In de entree hing een portret van De Jonge Pim, toen nog met baardje. Het was de tijd dat hij zwarte leren jasjes droeg. Het driedelige pak kwam alleen op de eerste collegedag aan. Dat pak hoorde bij zijn introductieshow: “ik ben Pim Fortuyn en ik ben homofiel”. Voor enkele studenten misschien even wennen, maar het maakte hem voor anderen (ook voor de dames) alleen maar interessanter.
Het tentamen – over de sociaal-economische politiek in Nederland 1920-1940 – verliep niet vlekkeloos. Een deel van de lesstof bestond uit Pims eigen dissertatie, die we verplicht hadden moeten kopen. Pim was nu eenmaal een groot voorstander van het auteursrecht. Taaie kost en slecht geschreven. En zoals altijd bij hem veel meer leesstof dan de voorgeschreven studielast.
Ik mocht kiezen: een zes voor de moeite of een werkstuk. Het werd het laatste met een vette acht.
Pim was overigens een uitstekend docent bij wie je veel leerde, als je tenminste zijn kuren voor lief nam. Maar toen hij voor zijn veertigste nog geen hoogleraar werd, was voor hem de maat vol. De schuldigen wist hij snel aan te wijzen: zijn promotor Ger Harmsen, die zijn proefschrift niet naar waarde had geschat en minister Ien Dales, die een benoeming zou hebben tegengehouden. Alleen Wil Alberda, die hem aan een prestigieuze opdracht van de SER hielp, had hij altijd hoog.
Als je een beetje fingerspitzengefühl had, kon je zijn latere carrière al wel een beetje voorspellen. Ook toen al verkondigde hij tijdens colleges dat hij premier wilde worden. Vanuit het neo-marxisme (hij publiceerde over Mussolini’s tegenhanger Gramsci) was hij inmiddels afgezwaaid naar de PvdA, maar hij bleef altijd gefascineerd door het vooroorlogse corporatisme. Toen hij vervolgens de verschillende politieke partijen afstruinde op zoek naar erkenning en in een KRO-programma zijn liefde voor de Maagd Maria openbaarde, werd het beeld voor mij langzaam duidelijk: een Hollandse duce op zoek naar zijn electoraat.
@Otto,
Bedankt voor dit uitvoerige verhaal!
Weet je zeker dat het de derde verdieping van het blokje was?
Het was de bovenste woning. Gezien de beschrijving moet dat kloppen. Flip de Kam had er voor die tijd gewoond. Pim was apetrots op het uitzicht naar de haven, die toen nog een zweem van werklust uitstraalde.