Een volksgericht aan de Cubasteeg

Uit echt ouwe archivalia en kranten verneem je weinig over volksgerichten. Je weet dat ze er zijn geweest, maar ze werden zelden bestraft en waren de vermelding niet waard. Alleen als ze echt uit de hand liepen, kwam de rechter eraan te pas. En kranten kregen er pas na ca. 1840, 1850 aandacht voor, net als voor ander lokaal en regionaal nieuws.

In elk geval vond ik heel weinig volksgerichten voor de buurt waar ik woon, een buurt die nu de Oosterpoort heet, maar eind negentiende eeuw nog ‘buiten de Oosterpoort’ als naam droeg, omdat ze buiten de oude wallen van de stad lag.

Maar vandaag vond ik er dan toch een, in een bericht dat de Winschoter Courant op 6 september 1893 overnam uit de Nieuwe Groninger Courant. Het betrof een echtpaar uit de Cubasteeg, indertijd een echte volkssteeg met slopjes. Van dit echtpaar werkte de man in Oosterhogebrug bij een boer. Kennelijk mankeerde er al wat aan de verstandhouding met zijn vrouw, want hoewel Oosterhogebrug nou ook weer niet zover van de Oosterpoort af ligt – te voet is het hooguit een uur gaans – verbleef de man door de week bij zijn werkgever in de kost.

Bij die baas gaf hij zich uit voor vrijgezel en legde hij het aan met een vrouwelijke dienstbode. Dat kwam uit bij de viering van Groningens Ontzet, en het eind van het liedje was, dat de man, op de daaraan volgende zaterdagavond thuisgekomen. voor zijn eigen bescherming opgebracht moest worden naar het Hulpbureau van Politie aan de Mauritsstraat (lange tijd Wijkpand van de Oosterpoort en onderkomen van het Buurtoverlag Oosterpoort).

Intussen moest hij het een en ander doorstaan: