Oud-rechter Wedzinga schrijft zijn bajesmemoires

Wicher Wedzinga, de rechter die moest zitten omdat hij een taakstraf wegens mishandeling liet versloffen, blikt in zijn eerste logje sinds een half jaar terug op zijn detentie:

“Ze zouden mij, volgens Danny, plotseling oppakken en in een streng regime zetten. Vermoedelijk ergens in het noorden, omdat de kans dan groter was dat ‘oude bekenden’ die ik ooit had veroordeeld, hun gram konden halen. Danny had gelijk.”

En:

“Zelf vond ik de meeste bewaarders wel aardig. Het valt niet mee om, na alle bezuinigingen, werk te doen waarbij het hanteren van de sleutel het belangrijkste instrument is. Enkele bewaarders klaagden er ook over, dat er geen tijd meer was om wat ‘leuks met de jongens’ te doen. Natuurlijk moet er wel afstand zijn. Zo is het ‘not done’ om de drempel in het bewaardersverblijf te overschrijden. En sommige bewaarders scheppen er een genoegen in, om gezag af te dwingen door voortdurend te snauwen en te grauwen.”

En:

“Het werkt, hoe cynisch dat misschien klinkt, ook enigszins vertroostend om omringd te zijn door mensen die het moeilijk hebben. Dat maakt je eigen pijn draaglijk.”

Bron: Wedzinga’s weblog