Draaiduizelingen
Geplaatst op: 14 april 2008 Hoort bij: autobio Een reactie plaatsenVrijdagochtend draai ik me nog een keer om voor het opstaan. Er gebeurt iets raars. Het is net of een bel vocht zich binnen mijn hoofd verplaatst. Ook voel ik een druk binnen mijn hoofd. Ik draai me nog eens om, met open ogen en de wereld in mijn blikveld valt vertraagd, in etappes en herhaaldelijk op zijn plaats. Ik ben meteen klaarwakker.
Opgestaan, blijkt dat ik mijn hoofd maar het best zo rechtop mogelijk kan houden. Dan heb ik geen last van het vertragingseffect en de druk. Als ik buk om mijn schoenen op te pakken, of als ik mijn hoofd achterover leg om een haring weg te happen, is het gevolg dat ik een paar seconden sta te tollen op mijn benen. Ik kan mijn evenwicht nauwelijks bewaren en moet me staande houden door me aan iets vast te grijpen of ergens tegenaan te leunen.
Naar de dokter? Ik ben niet zo dokterig. Maar zaterdag is het nog niet over. In het Sterrebos zie ik een ronde plek met allemaal vogelpoep en automatisch gaat mijn blik naar boven. Hoog in de boom zit een reigernest. Ik wil weer verder, zet mijn hoofd weer in de normale stand en wankel.
Mijn vader is gestorven aan een hersentumor. Mijn broer valt op onverklaarbare wijze flauw. Ik denk dat ik hooguit nog maar een paar maanden te leven heb, en leg mentaal alvast de prioriteit bij een grote opruiming van mijn zooi. Zodat anderen dat karwei niet hoeven te doen.
Maar op zondag doen de verontrustende verschijnselen zich nauwelijks meer voor. Ik kan weer gewoon bukken en mijn hoofd achterover doen. Alleen als ik op mijn rechteroor ga liggen is er nog iets van de draaierigheid over. En zelfs daar is vanochtend, als ik toch maar even de huisarts bel, geen sprake meer van.
De dokter, zo spreek ik met zijn assistente af, zal me nog terugbellen. Als ik google op de symptomen. komt de ziekte van Ménière in beeld. De draaiduizelingen die er bij horen heb ik dus gehad, zij het voor heel korte perioden en alleen onder bepaalde condities. Van tinitus – een tuut in het oor – heb ik al last sinds de concerten op VERA en een klap op mijn oor, waardoor drie dagen doof was. En af en toe hoor ik tegenwoordig ook minder.
Achteraf heb ik het wel vaker in lichte mate gehad. Een milde duizeligheid, waarbij grillige zwarte vlekken in mijn gezichtsveld komen en ik vaag misselijk ben. Eén keer nadat die tinitus zo luid was, zo ‘electrisch-achtig drèngend’, dat ik er horendol van zou worden, als dat lang achtereen duren zou.
groninganus 
Heb ik ook, Gelkinghe, sinds een jaar of tien. Schint door stress getriggerd te worden, maar dat is niet de oorzaak. Even een paar keer misselijk en een beetje draaierig, nu gewoon een beetje doof aan een oor. Als ik m’n andere oor afdek hoor ik minder, harde geluiden doen wel zeer. En ook de toonhoogte verschilt. Met veel achtergrondgeruis zoals in de auto heeft dat nadelen. Dan gaat de muziek vals klinken. Ze hebben trouwens speciale gehoorapparaatjes, voor als je er erg last van hebt. Die peppen het bereik dat het meest beschadigd is, op, de rest van het geluid niet. Wel erg duur.
Het kan ook nog BPPV zijn. Ik heb het, een collega van me ook. Het komt vaker voor bij ‘ouderen’ (boven de veertig zeg maar) en de Epleymethode werkt echt om de klachten te verminderen of zelfs weg te halen. Ik had dezelfde verschijnselen, vooral bij omhoogkijken inderdaad en heb die oefening een aantal dagen achter elkaar gedaan en toen was het over. Het is wellicht het proberen waard. Deze site staat bij mij gebookmarked en als ik er weer last van krijg zoek ik de methode weer even op:
http://www.mtchuizen.com/bppv.php
Als je er nog vragen over hebt, mail me gerust.
Pas maar op en niet te veel zelf dokteren hoor. We willen nog lang geieten van je verhaaltjes
Oh jasses, hou je het wel goed in de gaten? En als het terugkomt – ook al ben je dan niet dokterig aangelegd – naar de arts voor een onderzoek, hoor.
@Wieneke,
Dondersteen zat er dicht bij met haar diagnose. Inmiddels heeft de dokter gezegd dat er weinig aan te doen valt. Het gaat meestal vanzelf over, al kan dat wel twintig jaar duren.
bij mijn vader duurde het 3 tot 5 dagen: oren verstopt en enige infectie van het middenoor.
een beste vriendin: 2 dagen; gevolg van kristalvorming in het middenoor: het ging
inderdaad na de tweede dag rust zodanig beter dat er geen medicijnen werden gebruikt om kristallen op te lossen.
het valt dus vaak wel mee.
gelukkig maar.
@Jacob,
Volgens de dokter was er bij mij ook sprake van een losgeraakt kristalletje. Zou vaker kunnen gebeuren, waarschuwde hij.