Paardenboerenlobby wil beeld Drenthe naar eigen hand zetten

“Paard moet schaap verdringen als symbool van Drenthe”, kopt het Dagblad van het Noorden vandaag. Dat doet het zonder aanhalingstekens. Waarmee het zich tot spreekbuis maakt van paardenboeren, die Drenthe willen profileren als “dè paardenprovincie van Nederland”.

Nu was ik me er niet zo bewust van dat het schaap nog steeds als symbool fungeerde van d’Olde Landschap. Maar vooruit, laten we dat eens aannemen. Is het dan erg dat zo’n beeldmerk plaatsmaakt voor een ander?

Nee, dat is niet erg. Zoals landbouwhistoricus Jan Bieleman aantoonde in zijn prachtstudie Boeren op het Drentse zand, heeft de paardenfokkerij zelfs de oudste rechten in de Drentse landbouw. Vanaf de Hoge Middeleeuwen tot in de achttiende eeuw was die fokkerij een pijler van de Drentse economie. Via de paardenmarkten in de kop van Drenthe gingen er ieder jaar duizenden veulens naar de Groningse en Friese kleigebieden. Begin negentiende eeuw echter, lag deze handel goeddeels op zijn kont. Daarentegen was het schaap in de Middeleeuwen nog vrij onbetekenend in Drenthe. Pas vanaf de Gouden Eeuw kwam het  op, en het beleefde kwantitatief zijn finest hour in het midden van de negentiende eeuw.

Het schaap is dus ook maar een voorbijgaand verschijnsel. Maar moet Drenthe dan toegeven aan die paardenboerenlobby? Nee, dat dunkt me nou ook weer niet. Ten eerste gaat het om een relatief dure liefhebberij, waarvan de economische levensvatbaarheid wel eens geringer kan zijn, dan de Drentse manege-houders in hun wensdromen hopen. Bovendien vinden zij, aldus weer het Dagblad, dat hun “edele viervoeters” ook “het ijzeren ros” ver achter zich moeten laten. En dàt nu, lijkt mij regelrechte overmoed. Want er zijn nog altijd veel meer fietsers, dan ruiters in Drenthe. Volgens een Engelse immigrant is de provincie zelfs “the world’s greatest cycling country”. Als er dan toch een nieuw symbool voor Drenthe moet komen, wil ik maar zeggen, neem dan de fiets.