Volstrekt doorgedraaide intolerantie
Geplaatst op: 13 januari 2009 Hoort bij: De actuele wereld 9 reactiesIn Appingedam maken lui er bezwaar tegen dat in hun straat een huis komt, waar ongeneeslijk zieke mensen goed verzorgd kunnen sterven. De lui vinden dat “te confronterend”.
In Ten Boer vinden lui een appartementencomplex van nog geen 11 meter al veel te hoog. Hup, bezwaar maken maar weer.
In Amsterdam wordt een crèche met eieren bekogeld. Een kerel kaffert de kinderen er vanaf zijn balkon uit met een megafoon, omdat ze volgens hem teveel lawaai maken. Eerder daalden er in dezelfde stad scheermesjes neer op de speelplaats van een kinderdagverblijf.
Drie voorbeelden op één dag van volstrekt doorgedraaide intolerantie. De diagnose ligt er, maar wie pakt dit soort lui nu eens aan?
groninganus 
Kom op Gelkinghe, je heb heus wel een idee dus voor de dag ermee.
Een fikse ramp. Schijnt ook goed te helpen. In ieder geval eventjes.
Ooh … noemt men dat tegenwoordig emotioneel geëmancipeerd?
Op basis van ervaringen in de eigen omgeving noem ik het liever emotioneel gefrustreerd. Probeer maar eens een gewoon gesprek aan te gaan met sommige mensen .., en dan heb ik het nog niet eens over enigerlei vorm van debat of diskussie … 😦
Ik heb in ieder geval mijn twijfels over de karrevrachten aan begeleiders die ik in de loop der jaren heb zien passeren …
Het doet me denken aan het geklaag van omwonenden over de helikopter van het UMCG. Begrijpelijk, het maakt vast veel herrie wanneer je ’s nachts wilt slapen, maar scheelt het niet een heeeel klein beetje als je je bedenkt dat er levens mee worden gered?
Men zegt dat het ik tijdperk voorbij is,
dus misschien is er nog hoop.
@Wieke,
Dat geklaag heb ik eveneens nogal overdreven gevonden, ook naderhand, toen die helicopter meestal over mijn wijk bleek te komen. De grootste klager liet bovendien, en dat heb ik met eigen ogen gezien, zijn honden uit op het terrein van het academisch ziekenhuis.
Intussen rijgt hij waarschijnlijk wel gelijk wat betreft de standplaats. Het ding kan beter op Eelde staan, qua snelheid van aanvliegen.
De bewoners van die straat in Appingedam hebben me geschokt, echt, oprecht geschokt. Hoe kún je zoiets zeggen zeg. Alsof de dood niet bij het leven hoort. Hypocrieten. Ooit gaan ze zelf ook dood. Echt. Allemaal. En dan mogen ze hopen dat er een goede omgeving is om dat in te doen. Het liefst thuis, maar voor sommige mensen is een sterfhuis hetgeen daar het dichts bij komt. Ik zal Appingedam een poosje negeren. Ach nee, dat is onzin, ik kwam toch al nooit in Appingedam.
De klagers uit Appingedam zag ik afgelopen najaar al ergens op tv (Nova?). In diezelfde buurt ligt nota bene een kerkhof! Maar dat is natuurlijk iets héél anders.
“Het zonlicht krijgen wij nooit meer te zien”, vreest een man.
Die mensen in dat sterfhuis ook niet zo heel lang meer.
Wat een enge, egocentrische, bekrompen mensen!